Κατηγορίες
ενημερώσεις

ΛΙΓΑ (ΠΡΩΤΑ) ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΑΒΟΛΗ (σχετικά με τη δίκη του αντιφασίστα συντρόφου Νίκου Α.)

αναδημοσίευση από το site του antifalive
Σήμερα, 10 Απριλίου, η δίκη του αντιφασίστα συντρόφου μας Νίκου Α. στο Εφετείο Πειραιά αναβλήθηκε, μετά από πρόταση του εισαγγελέα την οποία και έκανε δεκτή το δικαστήριο. Αυτό πρακτικά σημαίνει εκ νέου προσδιορισμό της δίκης, με νέα σύνθεση δικαστηρίου και διεξαγωγή της από την αρχή –κι όχι από το σημείο που σταμάτησε, λίγο πριν την «απολογία» του συντρόφου μας και τις αγορεύσεις εισαγγελέα και δικηγόρων.

Γιατί άραγε ένα δικαστήριο αναβάλλει την εκδίκαση μιας υπόθεσης, κυριολεκτικά στο παρα-πέντε της έκδοσης της ετυμηγορίας του; Συνέβη μήπως κάτι αναπάντεχο, κάποια «ανατροπή» της τελευταίας στιγμής;

Τίποτα τέτοιο: πρόκειται για το σωρευτικό αποτέλεσμα ενός σαθρού και διάτρητου κατηγορητηρίου, μερικών μπάτσων-ψευδομαρτύρων κατηγορίας, αλλά και των σοβαρών δικαστικών παρατυπιών -σε διάφορα στάδια του χειρισμού της υπόθεσης- τα οποία αναδείχθηκαν στην ακροαματική διαδικασία. Πρόκειται για το σωρευτικό αποτέλεσμα μιας (ακόμα) κακοστημένης δικογραφίας και μιας (ακόμα) κακοπαιγμένης παράστασης στο δικαστήριο.

Επομένως η σύνθεση της έδρας του Εφετείου Πειραιά αποφάσισε η ίδια να «αυτοεξαιρεθεί», εφευρίσκοντας δικονομικές προφάσεις εν αμαρτίαις. Αυτό το δικαστήριο αρνήθηκε να αθωώσει τον Νίκο Α. αλλά αναγνώρισε τελικά το προφανές: μια ενδεχόμενη καταδίκη του συντρόφου και μάλιστα υπό αυτές τις περιστάσεις, θα είχε τα αντίθετα αποτελέσματα απ’ αυτά που αρχικώς επεδίωκε.

Το λέμε καθαρά και ξάστερα: θα είχε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Φρόντισαν γι’ αυτό πολλές δεκάδες συντρόφισσες και σύντροφοι με τη φυσική παρουσία τους στα δικαστήρια Πειραιά, φρόντισαν γι’ αυτό πολλά συλλογικά πολιτικά εγχειρήματα ανά την επικράτεια που ανέδειξαν την υπόθεση του Νίκου –μαζί με όλες τις πολιτικές προεκτάσεις της.
Ευχαριστούμε θερμά όλες και όλους. Και το ξέρουμε καλά ότι θα ξαναβρεθούμε.

antifa community
10/4/2019

Υγ. Τις επόμενες ημέρες θα ακολουθήσει αναλυτική τοποθέτηση μας σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις στην υπόθεση του αντιφασίστα συντρόφου μας Νίκου Α.

Κατηγορίες
ενημερώσεις

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ 30/3 ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΑ ΝΙΚΟ Α. – ΔΙΚΗ 5/4 ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΠΕΙΡΑΙΑ

post image

Το πρωί του Σαββάτου 30/3 πραγματοποιήθηκε δίωρη παρέμβαση με αφισοκόλληση, μοίρασμα κειμένων, τρικάκια και συνθήματα, στο κέντρο του Πειραιά (Τσαμαδού, αγορά, Ηρώων Πολυτεχνείου, δημοτικό θέατρο, Τερψιθέα, Πασαλιμάνι, Σωτήρος, πλ Κοραή, Βασ. Γεωργίου, ηλεκτρικός) με τη συμμετοχή 70 συντρόφων και συντροφισσών.

Η παρέμβαση έγινε στο πλαίσιο δράσεων αλληλεγγύης στον αντιφασίστα σύντροφο Νίκο Α., ο οποίος δικάζεται σε δεύτερο βαθμό, στο εφετείο Πειραιά, με κατασκευασμένες κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος (κατοχή-χρήση εκρηκτικών και έκρηξη), για τη συμμετοχή του στην αντιφασιστική διαδήλωση της 18ης Σεπτέμβρη 2014 στο Κερατσίνι, έναν χρόνο μετά τη δολοφονία Φύσσα από τάγμα εφόδου της χρυσής αυγής.

Καλούμε σε συγκεντρώση αλληλεγγύης την Παρασκευή 5/4/19, στις 9.00πμ στα δικαστήρια Πειραιά (Φίλωνος και Σκουζέ).

Ακολουθεί το διασυλλογικό κείμενο και η αφίσα (μαζί με φωτογραφίες από την παρέμβαση), τα οποία μοιράζονται και κολλιούνται αυτό το διάστημα στις περιοχές του Πειραιά και της δυτικής Αθήνας (η αντιφασιστική συνέλευση Πειραιά είχε και δικό της αυτόνομο κείμενο που μοιραζόταν στην παρέμβαση του Σαββάτου):

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΑΦΕΝΤΙΚΑ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΝΙΚΟ Α.

Την Παρασκευή 5 Απριλίου στα δικαστήρια Πειραιά δικάζεται με κατασκευασμένες κατηγορίες σε 2ο βαθμό ο αντιφασίστας σύντροφος Νίκος Α. για τη συμμετοχή του στην αντιφασιστική διαδήλωση στο Κερατσίνι στις 18/9/2014, έναν χρόνο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από μαχαιροβγάλτες νεοναζιστικού τάγματος εφόδου της χρυσής αυγής. 

Η συγκεκριμένη διαδήλωση χαρακτηρίστηκε από τη συμμετοχή πολλών χιλιάδων ανθρώπων, σε μία περίοδο που το κρατικό σχέδιο πριμοδότησης των νεοναζιστικών ταγμάτων εφόδου και των δολοφονικών τους επιθέσεων κατά μεταναστ(ρι)ών και αγωνιζόμενων ανθρώπων είχε αντικατασταθεί από το ιδεολογικό/πολιτικό ξέπλυμα του «κρατικού αντιφασισμού» και της «θεωρίας των άκρων», καθώς και από τη στρατηγική της «μηδενικής ανοχής» στη βάση του δόγματος «Νόμος και Τάξη». Για τον λόγο αυτό άλλωστε, το «κράτος έκτακτης ανάγκης» μετά τις επίσημες προαναγγελίες της πολιτικής ηγεσίας της αστυνομίας περί «αποφασιστικότητας να μην μετατραπεί η ελληνική δημοκρατία σε δημοκρατία της Βαϊμάρης», δεν δίστασε να εφαρμόσει μέσα στις γειτονιές του Κερατσινίου ένα κατασταλτικό σχεδιασμό 4.000 αστυνομικών (με μηχανοκίνητες δυνάμεις, ελικόπτερα, μέχρι και παρέλαση της περιβόητης αύρας). Από τη στιγμή που η εκστρατεία φόβου και τρομοκρατίας από την πλευρά του «κράτους ασφάλειας» απέτυχε στο να εμποδίσει χιλιάδες διαδηλωτές να συμμετάσχουν στην αντιφασιστική διαδήλωση, σειρά πήρε η εφαρμογή ενός κατασταλτικού σχεδίου κατατεμαχισμού και διάλυσής της από δεκάδες διμοιρίες των ΜΑΤ και μηχανοκίνητες ομάδες ΔΕΛΤΑ, οι οποίες επιτέθηκαν με δολοφονικά χτυπήματα σε διάφορα μπλοκ της πορείας.

Εκείνο, όμως, που δέχτηκε τη μεγαλύτερη πίεση και διαδοχικές επιθέσεις ήταν το μπλοκ των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων της περιοχής (της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας και του αυτοοργανωμένου χώρου αλληλεγγύης και ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ), το οποίο στήριξε επίσης με δημόσιο κάλεσμα ο αντιφασιστικός συντονισμός συλλογικοτήτων από τις περιοχές του Πειραιά και της δυτικής Αθήνας. Το εν λόγω μπλοκ, που αριθμούσε 2000 άτομα, αποτέλεσε το διακύβευμα της κρατικής καταστολής, με προφανή σκοπό τη διάλυσή του και κατόπιν την προσαγωγή και τη σύλληψη δεκάδων διαδηλωτών ακολουθούμενη με την κλασσική αστυνομοδικαστική πρακτική της απόδοσης «φασόν» κατηγοριών. Έτσι, μετά την πρώτη επίθεση των ΜΑΤ στη λεωφόρο Σαλαμίνος το μπλοκ κόπηκε σε δύο κομμάτια, τα οποία αν και κατάφεραν αμφότερα να ανασυγκροτηθούν δέχτηκαν με τη σειρά τους νέες επιθέσεις μέχρι την τελική τους διάλυση. Από τη μία, διμοιρίες των ΜΑΤ χτύπησαν το ένα κομμάτι στην οδό Ψαρρών, με αποτέλεσμα 61 συλλήψεις στο σωρό και απαγγελίες κατηγοριών για πλημμελήματα. Από την άλλη, το δεύτερο κομμάτι στο οποίο υπήρχε η αρχική κεφαλή του μπλοκ, χτυπήθηκε ξανά από ομάδες ΔΕΛΤΑ στην πλατεία Κύπρου (στο δημαρχείο Κερατσινίου-Δραπετσώνας), με αποτέλεσμα τη σύλληψη του συντρόφου Νίκου Α. από τις γειτονιές του Περιστερίου (ο οποίος συμμετείχε στην πορεία με συλλογικούς όρους ως κομμάτι της διοργάνωσης), που του αποδόθηκαν κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος για κατοχή-χρήση μολότοφ, έκρηξη και εμπρησμό. Κατηγορίες ανυπόστατες, όχι μόνο γιατί ο σύντροφος δεν έχει καμία απολύτως σχέση με όσα του αποδίδονται αλλά και γιατί στο δημαρχείο, στην πλατεία Κύπρου και τριγύρω δεν έπεσε εκείν η τη μέρα καμία μολότοφ. Ο Νίκος Α. χρεώνεται το πείσμα όλων μας που συμμετείχαμε στο μπλοκ, να παραμείνουμε δυναμικά στον δρόμο και να υπερασπιστούμε τις επιλογές μας.

Η άγρια καταστολή της αντιφασιστικής διαδήλωσης του Σεπτεμβρίου του ’14 ακολουθήθηκε από μία πολυετή δικαστική ομηρία των δεκάδων συλληφθέντων. Το 2018, τέσσερα χρόνια αργότερα και με την «πρώτη φορά αριστερά» να βρίσκεται στα ηνία του κράτους υπερασπιζόμενη τη «συνέχειά» του σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, την ίδια στιγμή που οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα κυκλοφορούν ελεύθεροι, την ίδια στιγμή που ο φασισμός έρχεται και πάλι στην επικαιρότητα διαμέσου μίας εθνικιστικής και μιλιταριστικής ατζέντας που προωθείται κυριαρχικά από την κυβερνώσα αριστερά μέχρι και την άκρα δεξιά, ο σύντροφος Νίκος Α. καταδικάζεται πρωτόδικα από τα δικαστήρια του Πειραιά -με πασιφανείς πολιτικούς λόγους εκδικητικότητας και παραδειγματισμού πάνω σε ένα ανυπόστατο κατηγορητήριο- σε 6 χρόνια φυλάκισης, για την επιλογή του να στέκεται συλλογικά και ανυποχώρητα, μαζί με πολλούς άλλους και άλλες, απέναντι στο κράτος, το κεφάλαιο και τον φασισμό. Λίγους μήνες αργότερα άλλωστε και πάλι στο Πρωτοδικείο Πειραιά, στις 24/1/2019, ακολούθησε το τέλος της δικαστικής ομηρίας των 61 συλληφθέντων -που διαδήλωναν μαζί με τον Νίκο Α. μέχρι και την πρώτη αρχική επίθεση των ΜΑΤ- οι οποίοι/ες απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες που αντιμετώπιζαν, αναδεικνύοντας ακόμα περισσότερο την πλήρη αβασιμότητα των κατηγοριών του Νίκου Α. και την πολιτική σημασία της αρχικής του καταδίκης αλλά και του επερχόμενου εφετείου του.

Ενάντια στην κρατική/καπιταλιστική βαρβαρότητα και τη φασιστική θηριωδία, μοιραστήκαμε τη συντροφικότητα, σταθήκαμε πρόσωπο με πρόσωπο απέναντι στις παρακρατικές συμμορίες, υπερασπιστήκαμε τους δρόμους, τις πλατείες, τις γειτονιές, τα αυτοοργανωμένα στέκια και τις καταλήψεις ενάντια στην επιβολή του φόβου. Βρεθήκαμε στο πλάι των μεταναστ(ρι)ών και των αγώνων τους, ενάντια στους πλαστούς διαχωρισμούς, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και την απαξίωση της ζωής τους. Διαδηλώσαμε ξανά και ξανά, οργισμένοι και οργισμένες, και αντιμετωπίσαμε την κρατική καταστολή. Δεν ξεγελαστήκαμε ούτε από τον θεσμικό «αντιφασισμό» ούτε από την αριστερά του κράτους. Και δεν θα αφήσουμε κανέναν και καμία μόνη της, σε καμία κατασταλτική και δικαστική μεθόδευση.

Ο σύντροφος Νίκος Α. είναι ένας από εμάς! 

Ο,ΤΙ ΠΟΛΕΜΗΣΑΜΕ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ Α.

από τις κατηγορίες που αντιμετωπίζει

Συγκέντρωση στα δικαστήρια Πειραιά(Φίλωνος & Σκουζέ)

Παρασκευή 5/4, 9.00πμ

Αντιφασιστική Συνέλευση Πειραιά, Ρεσάλτο (Κερατσίνι), Συνέλευση της πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας, Πάροδος (Νίκαια), Pasamontańa (Κορυδαλλός), κατάληψη Σινιάλο (Αιγάλεω), κατάληψη Παπουτσάδικο (Χαϊδάρι), Antifascist Action (Περιστέρι), Θερσίτης (Ίλιον), κατάληψη Αγρός (πάρκο Τρίτση)

Εικόνες:

 

 

Κατηγορίες
Κείμενα Κείμενα Αντιφασιστικής Συνέλευσης Πειραιά

Κείμενο της αντιφασιστικής συνέλευσης πειραιά για την αλληλεγγύη στον αντιφασίστα σύντροφο Νίκο Α.

 

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΝΙΚΟ Α.

 

 1. Από την δημοσιονομική «κρίση» στην «κατάσταση εξαίρεσης»:

 

Κάθε μορφή οικονομικής αναδιάρθρωσης έχει ως απαραίτητο συμπλήρωμά της ένα ποσοστό κρατικής καταστολής. Με την εισαγωγή των μνημονιακών «υποχρεώσεων» το 2010 αυτό που συντελέστηκε δεν ήταν απλά η αναδιάρθρωση ενός επιμέρους οικονομικού τομέα με τις παρεπόμενες κοινωνικές αντιστάσεις, που θα μπορούσαν λιγότερο ή περισσότερο να προβλεφθούν. Αυτό που συνέβη ήταν μια συνολικότερη απόπειρα κοινωνικού εξανδραποδισμού, μια καθολική μορφή κοινωνικής και ταξικής υποτίμησης. Σε αυτό το πλαίσιο εγκαθιδρύεται ένα μόνιμο καθεστώς εξαίρεσης που μας συνόδευσε τα επόμενα χρόνια, με συνεχή νομοθετικά διατάγματα, δανειακές συμβάσεις, εγκυκλίους και γενικευμένες κατασταλτικές πρακτικές που ως στόχο τους είχαν αποκλειστικά τις υπάλληλες τάξεις. Γίνεται έτσι σαφές πως για την κυριαρχία το ζήτημα δεν είναι η αποσόβηση των κρίσεων στην όποια τους μορφή, αλλά το πεδίο της διαχείρισής τους, και μάλιστα προς όφελος του ντόπιου και υπερεθνικού κεφαλαίου.

 

Το καθεστώς «εκτάκτου ανάγκης» όμως είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό λεκτικό σχήμα. Στην σύγχρονη ελληνική του εκδοχή ουσιαστικά αποτελεί την καθαίρεση του μεταπολιτευτικού κοινωνικού συμβολαίου ως μια επιθετική, από τα πάνω, κίνηση. Αποτελεί την αντιστροφή των συμβολισμών, των κοινωνικών νοηματοδοτήσεων (έστω και στρεβλών), την πριμοδότηση του όλοι εναντίον όλων, του κοινωνικού κανιβαλισμού. Δεν ήρθε όμως από το πουθενά, ήρθε ως συνέχεια της αντιεξεγερτικής πολιτικής που ακολουθήθηκε μετά τον Δεκέμβρη του 2008 και για να απαντήσει στην γενικευμένη κοινωνική δυσαρέσκεια της τότε περιόδου και στις πολύμορφες αντιστάσεις που παρήγαγε. Οι παραδοσιακές συνταγές απόσπασης συναινέσεων δεν αντιστοιχούσαν, ούτε μπορούσαν να θεωρηθούν επαρκείς. Δεν υπάρχει καρότο, μόνο μαστίγιο.

 

 

  1. Από την «κατάσταση εξαίρεσης» στην ανάδυση της Χρυσής Αυγής και από εκεί στον κρατικό αντιφασισμό:

 

Η ανάδυση των φασιστών της Χρυσής Αυγής από τον βούρκο της ανυπαρξίας στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό σε μηδέν χρόνο δεν μπορεί να ιδωθεί εκτός του πλαισίου της κατάστασης εξαίρεσης. Το σιγοντάρισμά τους αποτέλεσε κεντρική πολιτική επιλογή. Καλούνταν να υπερκεράσουν τα όποια αστικοδημοκρατικά προσχήματα είχαν απομείνει και γι΄ αυτό σπρώχτηκαν όσο δεν πάει από τα πολιτικά τους αφεντικά, καθεστωτικά μίντια και διαφόρων ειδών επιχειρηματικά κεφάλαια. Επενδύθηκαν δε από τα πιο καθυστερημένα κοινωνικά υποκείμενα που έχοντας χάσει κάθε οικονομικό και συμβολικό κύρος επιχείρησαν ν’ αποσπάσουν την όποια υπεραξία μπορούσαν με όρους κυνικής φυσικής επιβολής, με όρους δύναμης. Προφανώς αυτός ήταν ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούσαν πλέον να υπάρξουν, ως τελειωμένοι φασίστες.

 

Η πρόταση της Χ. Α. και της κοινωνικής της βάσης ευθυγραμμίστηκε πλήρως με την κυρίαρχη πολιτική προκρίνοντας και συνεπικουρώντας το πεδίο της κυρίαρχης αντιμεταναστευτικής πολιτικής, την πάταξη της ανομίας, την παραγωγική ανασυγκρότηση προς όφελος μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων. Οι φασίστες και τ’ αφεντικά τους όμως δεν παίζουν σε άδειο γήπεδο. Τόσο ευρύτερα όσο και στις γειτονιές του Πειραιά (στις οποίες έδωσαν ιδιαίτερη έμφαση) αρθρώθηκαν αντιστάσεις, δόθηκαν και εξακολουθούν να δίνονται μαχητικές απαντήσεις σε πλατείες, γειτονιές, σχολεία, εργασιακούς χώρους και συνειδήσεις.

 

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τάγμα εφόδου της Χ. Α. στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013 είχε πολλαπλές και ευρύτατες συνέπειες. Και μας πόνεσε, και μάλιστα πολύ, όπως κάθε φορά που πλήττεται κάποιος από την τάξη μας. Δεν ήταν όμως η αφετηρία, ήταν η κατάληξη όσων είχαν προηγηθεί με τη δολοφονία του Σαχζάντ Λουκμάν στα Πετράλωνα, της δολοφονικής επίθεσης σε σπίτι αλιεργατών στο Πέραμα, τα πογκρόμ και τις επιθέσεις της τότε περιόδου.

 

Ο τρόπος που δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας ανέσυρε συνειρμούς από την περίοδο του Εμφυλίου και αυτό ήταν κάτι που είχε την ιδιαίτερη σημασία του γιατί οδηγούσε σε περαιτέρω κλιμάκωση τις ήδη οξυμένες κοινωνικές αντιπαραθέσεις της περιόδου, τόσο στο πεδίο του ευρύτερου διακυβεύματος αναφορικά με την εγκαθίδρυση του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος όσο και για την ίδια την ύπαρξη των φασιστών συνολικότερα. Σε κάθε περίπτωση, αυτή θα μπορούσε να είναι η στιγμή αφανισμού των φασιστών από την πολιτική σφαίρα.

 

Το μεγαλύτερο ανέκδοτο του αιώνα, αυτό του θεσμικού αντιφασισμού, του αντιφασισμού από τα πάνω, που αρθρώθηκε από την παραπαίουσα τότε κυβέρνηση της Ν. Δ. μόνο ανέκδοτο δεν ήταν. Αποτέλεσε, παράλληλα με τη δίωξη και προφυλάκιση του στελεχιακού δυναμικού των φασιστών, το φιλί της ζωής για τη Χ. Α., τη σανίδα σωτηρίας που είχε ανάγκη. Έθεσε αυτό το μόρφωμα σε ένα κλοιό προστασίας, που ακόμα και με δυσμενείς θεσμικούς όρους, το συντηρούσε και παρέτεινε το χρόνο ζωής του. Από αυτή τη συνθήκη το κυβερνητικό στρατόπεδο απόλαυσε τα οφέλη του εγγυητή της ομαλότητας και το αντιπολιτευόμενο πολιτικό προσωπικό, με προεξάρχουσα τη συστιμική αριστερά, επικύρωσε αυτό τον προσανατολισμό τόσο για λόγους αστικής ευπρέπειας ως πολιτικός φορέας εξουσίας με κυβερνητικές προοπτικές (όπως επιβεβαιώθηκε στη συνέχεια άλλωστε) όσο και στο πλαίσιο του παραδοσιακού του ρόλου ως απορροφητής των κοινωνικών κραδασμών και διαθλαστικός φακός των όποιων δυναμικών με ανατρεπτικό πρόσημο. Γίνεται έτσι εμφανής πλέον ο νέος δικομματισμός και τα χαρακτηριστικά του, αυτά του αποπροσανατολισμού και της αφομοίωσης, της φυσικοποιημένης υποταγής.

 

Και τί γίνεται με όσες και όσους δεν αποδέχονται το παραπάνω ασφυκτικό πλαίσιο ως όρο για την ύπαρξή τους; Η απάντηση δεν άργησε να δοθεί. Με κορύφωση, ένα χρόνο αργότερα, τη διαδήλωση οργής, μνήμης και αγώνα της 18/9/2014. Με ιδιαίτερη προσήλωση στα αυτοοργανωμένα μπλοκ που είχαν συγκροτηθεί από τοπικές συλλογικότητες και σχήματα η κατασταλτική στρατηγική των ημερών εκείνων έκανε σαφές το πασίδηλο για όποιον δεν είχε καταλάβει: την προστακτική της σιωπής. Το σπάσιμο της πορείας με ιδιαίτερη σφοδρότητα και η σύλληψη 64 συντρόφων και συντροφισσών ήταν ο απολογισμός εκείνης της ημέρας.

 

Ανάμεσα στους συλληφθέντες/σες και ο σύντροφός μας Νίκος Α. όπου συνελήφθη μόνος και μακριά από το πεδίο όπου έλαβαν χώρα οι υπόλοιπες μαζικές συλλήψεις, έγινε αποδέκτης του πολιτισμικού ήθους των κανιβάλων της περιβόητης ομάδας ΔΕΛΤΑ και τελικά φορτώθηκε με ένα κακοφτιαγμένο, πλην όμως βαρύ και ογκωδέστατο, κατηγορητήριο. Ο σύντροφος απο την πρώτη στιγμή υπερασπίστηκε την πολιτική του επιλογή να βρίσκεται στη διαδήλωση και αντέκρουσε το καταφανώς ψευδές κατηγορητήριο. Στο πλαίσιο των ευρύτερων πολιτικών του επιλογών έκανε σαφή τα χαρακτηριστικά και τα πολιτικά περιεχόμενα της συγκεκριμένης διαδήλωσης. Κατέδειξε τόσο ο ίδιος όσο και οι μάρτυρες υπεράσπισης τη σαθρότητα του κατηγορητηρίου. Έθεσε πρώτα και κύρια  τη σημασία της εμπράγματης άρνησης αυτού του πολιτισμού, τη σημασία της παραγόμενης υλικότητας που προκύπτει διαμέσου των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων για την καλυτέρευση της ζωής – και του τρόπου με τον οποίο αυτή βιώνεται – των ανθρώπων. Το νόημα του να αντιπαλεύονται τα ακροδεξιά κατακάθια στο πεδίο της καθημερινότητας.

 

Η σύσταση της έδρας των δικαστηρίων Πειραιά που εκδίκασε σε πρώτο βαθμό την υπόθεση του Νίκου Α. Αντιλήφθηκε πολύ καλά όλα τα παραπάνω. Πιστή στο ρόλο της τον καταδίκασε σε 6 χρόνια ποινή κατά συγχώνευση με ανασταλτικό χαρακτήρα έως την εκδίκαση του εφετείου. Προφανώς η μεταχείριση που του επιφύλαξε ήταν εξαιρετικά δυσανάλογη σχετικά με το αβάσιμο των κατηγοριών, αναλογούσε όμως πλήρως αναφορικά με τα ευρύτερα διακυβεύματα που τίθονταν.

 

  1. Κοινωνικές αντιστάσεις και διακυβεύματα:

 

Με τον συγκεκριμένο σύντροφο μας συνδέουν πολλά, φύσει και θέσει. Είναι άνθρωπος της τάξης μας και αυτό για μας έχει ιδιαίτερη σημασία. Αποτελεί αντανάκλαση και φορέα των πολιτικών και αξιακών μας επιλογών. Έχουμε βρεθεί από κοινού στο πεδίο των μαχητικών και αδιαμεσολάβητων κοινωνικών – ταξικών αγώνων. Σε εργατικά σωματεία, σε αγώνες γειτονιάς, σε δρόμους και πλατείες θέτοντας αναχώματα σε φασιστικά ασπόνδυλα. Όλα αυτά αποτελούν το αμάλγαμα των συντροφικών μας σχέσεων, της κοινωνικής μας προταγματικής. Ο Νίκος Α., όπως κάθε σύντροφος και συντρόφισσα, είναι ανεκτίμητος και τέτοιος θα παραμείνει. Στις 5 Απριλίου δικάζεται σε δεύτερο βαθμό από το εφετείο Πειραιά και θα φροντίσουμε να καταστεί σαφές ότι δεν πρόκειται να αποτελέσει βορά στις ορέξεις της δικαστικής και παραδικαστικής μαφίας.

 

Μετά από 5 χρόνια η δίκη αυτή εξακολουθεί να έχει την ίδια σημασία που είχε από την πρώτη στιγμή. Δεν διακυβεύονται μόνο τα επίδικα της τότε περιόδου σχετικά με την πολιτική διάσωση που προσέφερε στους φασίστες το καθεστώς. Ούτε αφορά τη συνολικότερη επιθετικότητα με ταξικούς όρους, με όρους κοινωνικής αφαίμαξης, της οποίας γινόμαστε δέκτες ως φορείς των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων. Παραπέρα ακόμα, δεν αφορά ούτε μια απόπειρα καταγραφής ενός εναντιωματικού λόγου για την τότε συγκυρία στο πλαίσιο μιας ιστοριογραφικής προσέγγισης. Στο σήμερα, αυτό της εξόδου από τις μνημονιακές υποχρεώσεις που συνεπάγεται την παραγωγή ενός νέου τύπου κανονικότητας για το κεφάλαιο, την αρχή μιας νέας διαδικασίας απόσπασης υπεραξίας με ολοένα δυσμενέστερους όρους ύπαρξης για τους από κάτω, δεν μπορούμε να αφήσουμε να «σφραγιστεί» αυτή η ποινή των 6 χρόνων, να αποτελέσει μια ακόμη μορφή επικύρωσης των υπαρχόντων ταξικών συσχετισμών δύναμης. Οι όροι οφείλουν να αντιστραφούν…

ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΝΙΚΟΥ Α.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

5 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 9:00πμ.

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΠΕΙΡΑΙΑ

(Φίλωνος Σκουζέ 3-5)

 

Κατηγορίες
Άλλες αφίσες Αφίσες Αφίσες συνέλευσης ενημερώσεις Κείμενα Κείμενα Αντιφασιστικής Συνέλευσης Πειραιά

Αλληλεγγύη στον αντιφασίστα σύντροφο Νίκο Α. | Συγκέντρωση στα Δικαστήρια Πειραιά, Παρασκευή 5/4, 9:00 πμ

πανό στη γέφυρα της Σκυλίτση:

κείμενο της αντιφασιστικής συνέλευσης πειραιά:

διασυλλογική αφίσα από στέκια – καταλήψεις – ομάδες από τις δυτικές συνοικίες του Πειραιά και της Αθήνας:

αφίσα του antifa community: