Συντάκτης: antifapeiraias

Προπαγανδιστική παρέμβαση για τη διαδήλωση αλληλεγγύης σε μετανάστες και πρόσφυγες πραγματοποιήθηκε στον Πειραιά το απόγευμα της Πέμπτης 10/12. Τουλάχιστον 60 συντρόφισσες και σύντροφοι από τις γειτονιές του Πειραιά και της Δυτικής Αθήνας βαδίσαμε στο κέντρο της πόλης, μοιράζοντας χιλιάδες κείμενα, περνώντας από τις περιοχές του Ηλεκτρικού Σταθμού, της Αγοράς, του Κέντρου και του Πασαλιμανιού. Η συγκεκριμένη παρέμβαση αποτελεί τη δεύτερη προπαγανδιστική κίνηση, μετά από αυτή στις περιοχές των Αγίων Αναργύρων, του Ιλίου και του Περιστερίου, για τη διαδήλωση αλληλεγγύης στους μετανάστες-τριες και τους πρόσφυγες και ενάντια στον ενδοκυριαρχικό πόλεμο, που θα πραγματοποιηθεί στον Πειραιά το Σάββατο 19/12.

Τα κείμενα που μοιράζονταν, τα οποία έχουν τυπωθεί και ως αφίσες:

Ποιοι κάνουν πως νοιάζονται για τους πρόσφυγες;

Μήπως η αριστερά του κράτους που πουλάει ανθρωπισμό και ευαισθησία ενώ έχει ήδη λερώσει τα χέρια της με το αίμα τόσων νεκρών προσφύγων και μεταναστών στο Αιγαίο;

Μήπως τα ευρωπαϊκά έθνη – κράτη, μαζί με το ελληνικό, που αυτοπαρουσιάζονται ως «υπεύθυνα» που «ψάχνουν λύσεις», ενώ με την εμπλοκή τους σε πολέμους όπως του Αφγανιστάν, του Ιράκ και της Συρίας, σκορπούν το θάνατο και την καταστροφή, οδηγώντας εκατομμύρια ανθρώπους στον ξεριζωμό και την αβεβαιότητα ;

Μήπως οι μικροαστοί και τα πάσης φύσεως αφεντικά, μεγάλα και μικρά, που συγκινούνται από τις κατατρεγμένες οικογένειες και τα μικρά παιδιά, την ίδια ώρα που θεωρούν τους μετανάστες υποβάθμιση για τις γειτονιές, υγειονομική βόμβα και εν γένει ανεπιθύμητους;

Μήπως οι διάφορες ΜΚΟ και οι φιλάνθρωποι εκπρόσωποι της αστικής τάξης, που μοιράζουν τρόφιμα και χαμόγελα αφού πρώτα έχουν εξασφαλίσει τα κρατικά κονδύλια και τις φοροαπαλλαγές που αντιστοιχούν στη «φιλανθρωπία» τους;

Δυστυχώς για όλους αυτούς, δεν μπορούμε να φάμε το παραμύθι του ανθρωπισμού και της ευαισθησίας τους.

Γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά πως τα κροκοδείλια δάκρυα χύνονται για να κρύψουν το μακροχρόνιο έγκλημα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής που ασκεί το ελληνικό κράτος και οι ευρωπαίοι σύμμαχοί του. Την ίδια ώρα που οι εκπρόσωποι της αριστερο-ακροδεξιάς κυβέρνησης κάνουν πως λυπούνται τους πρόσφυγες, εγγυώνται πως ο φράχτης του Έβρου θα μείνει όρθιος για να προστατεύει τα χερσαία σύνορα της Ευρώπης – Φρούριο και ότι οι μετανάστες θα συνεχίσουν να πνίγονται με αμείωτη ένταση. Η υπευθυνότητά τους σημαίνει στην πράξη περισσότερη φύλαξη των συνόρων, περισσότερους φράχτες, περισσότερα νεκρά κορμιά στον πάτο και τις ακτές του Αιγαίου.

Γιατί έχουμε μάθει από πρώτο χέρι για τις αδηφάγες ορέξεις των αφεντικών. Το κεφάλαιο άλλωστε ποτέ δεν ξεχνάει πως μαζί με κάθε «κακομοίρη ξένο», μαζί με κάθε παρανομοποιημένο προλετάριο που πατάει το πόδι του στα ιερά χώματα του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, παρουσιάζεται άλλη μια ευκαιρία για περισσότερη υποτίμηση της εργασίας, άρα και για άντληση μεγαλύτερου ποσοστού κέρδους στις μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις. Γι’ αυτό άλλωστε  προωθείται τόσο πολύ, μηντιακά αλλά και πολιτικά, ο διαχωρισμός προσφύγων (από τη Συρία) και μεταναστών (από τις υπόλοιπες χώρες της Μ. Ανατολής).

Γιατί βλέπουμε ξεκάθαρα πως όλη τους η ευαισθησία εξανεμίζεται, μόλις νιώσουν ότι δήθεν απειλείται η εθνική τους κυριαρχία και τα «ανώτερα πολιτισμικά ιδεώδη» τους. Μετά τις πολύνεκρες επιθέσεις στο Παρίσι, κράτη και αφεντικά αποφασίζουν να κηρύξουν κατάσταση έκτακτης ανάγκης εντός των συνόρων ευρωπαϊκών κρατών όπως η Γαλλία και το Βέλγιο, ενώ αυτομάτως κάνουν λόγο για «τζιχαντιστές τρομοκράτες» που μέσω του ελλαδικού χώρου, λόγω της «ελλιπούς φύλαξης», περνούν στην υπόλοιπη Ευρώπη. Πρέπει να είναι κανείς αρκετά κοντόφθαλμος για να μην παρατηρήσει πως η προετοιμασία των δυτικών κρατών για πόλεμο στη Μέση Ανατολή, η τρομοϋστερία και τα δόγματα μηδενικής ανοχής,  περνούν πάνω από τα πτώματα των μεταναστών και των προσφύγων.

Από τη δική μας σκοπιά, αφού δεν μας παρασέρνει κανένα κύμα συναισθηματισμού αλλά βλέπουμε και ερμηνεύουμε τα πράγματα πολιτικά, δεν μένει τίποτε άλλο από την ταξική αλληλεγγύη με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Αλληλεγγύη για εμάς είναι ο αγώνας ενάντια στα σύνορα και τους φράχτες, ενάντια στη Frontex και κάθε αντίστοιχο δολοφονικό μηχανισμό, ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα “hot spots”, δηλαδή τα κέντρα διαλογής και ταυτοποίησης μεταναστών και προσφύγων (όπως αυτό που φημολογείται ότι θα δημιουργηθεί στο λιμάνι του Πειραιά). Είναι ο αγώνας ενάντια στο φασισμό και το ρατσισμό, όπως και απέναντι σε κάθε διαχωρισμό μέσα στην τάξη μας. Είναι η δημιουργία προλεταριακών δομών, αδιαμεσολάβητων και αντιθεσμικών, όπου ντόπιοι και μετανάστες θα κοιτάμε τα δικά μας αυτοτελή συμφέροντα, μακριά από τα κουμάντα των αφεντικών και των κρατικών τους υπαλλήλων.

ΧΑΡΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ – ΣΥΝΟΡΑ ΑΝΟΙΧΤΑ

ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΦΑΣΙΣΤΕΣ – ΚΡΑΤΗ – ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Σάββατο 19/12, 12:00, πλ. Καραϊσκάκη, Πειραιά

Στα πλαίσια του antifa καφενείου που πραγματοποιείται κάθε Τετάρτη, ώρα 6μμ, στο χώρο του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού πα.πει., θα προβληθούν οι ταινίες μικρού μήκους “Και εγώ για μένα” και “Red Hulk”.

Στο πρώτο antifa καφενείο που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 18/11 από τις 6 και μετά στο χώρο του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού πανεπιστημίου πειραιά, θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ της ομάδας εν πλω “30 χρόνια πίσω”, που αφορά την εξέγερση του πολυτεχνείου το 1973 και το κίνημα των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων 74-77.

Το αντιφασιστικό καφενείο αποτελεί έναν τόπο συνεύρεσης για όσους και όσες έχουν σιχαθεί την κουλτούρα των μαγαζιών, των αφεντικών και των μπράβων τους. Βρισκόμαστε κάθε Τετάρτη στο αυτό-διαχειριζόμενο στέκι Πα. Πει, με σκοπό την επικοινωνία και την ανταλλαγή απόψεων μέσω συζητήσεων, θεματικών εκδηλώσεων, προβολών και μουσικής, πάντοτε ενάντια στις εξουσίες του κράτους, της εκκλησίας και του κεφαλαίου, εχθρικοί απέναντι στους φασίστες και κάθε είδους ρατσιστές. Οργανώνουμε συλλογικά την κάλυψη των αναγκών μας κόντρα σε εμπορευματικές λογικές κέρδους. Καλλιεργούμε τις σχέσεις μας πέρα από κάθε είδους θεσμική μεσολάβηση.

αναδημοσίευση από https://thersitis.espiv.net/

Created on Monday, 19 October 2015 13:25

 
Η ελληνική μεταναστευτική πολιτική αποτελεί εικόνα και ομοίωση των πολιτικών της Ευρώπης-Φρούριο. Είναι η πολιτική εκείνη που οργανώνεται για να αντιμετωπίσει τους μετανάστες ως “εχθρούς”, “εισβολείς” ή “περισσευούμενους πληθυσμούς” με φράχτες, στρατόπεδα συγκέντρωσης, κέντρα διαλογής (hot spots), ναυτικές και στρατιωτικές περιπολίες, απωθήσεις και “επαναπροωθήσεις”. Η πολιτική των κλειστών ή ασφυκτικά ελεγχόμενων συνόρων ωθεί τους μετανάστες στο θάνατο των ναυαγίων και των ναρκοπεδίων. Είναι η πολιτική που επιτηδευμένα απεκδύεται τη δική της ευθύνη για το μεγαλύτερο σε εξέλιξη έγκλημα της Μεσογείου, επιρρίπτοντάς την αποκλειστικά και μόνο στους “διακινητές”. Σαν να μην είναι τα κράτη και οι στρατοί αυτοί που ρημάζουν τα πάντα ανάλογα με τα κυριαρχικά νταλαβέρια τους. Σαν να μην είναι οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί αυτοί που σε μία νύχτα μπορούν να ισοπεδώσουν, άλλοτε με τις βόμβες και άλλοτε με τις “επενδύσεις” τους, ολόκληρους πληθυσμούς και να τους μετατρέψουν σε εξαθλιωμένους/ες, σε μετανάστες /στριες, σε πρόσφυγες. Σαν να μην είναι οι φράχτες και τα περίπολα των στρατών στα σύνορα αυτά που οδηγούν τους μετανάστες να “ρισκάρουν” τις ζωές τους -στα χέρια των “διακινητών”- στους υγρούς τάφους του Αιγαίου και της Μεσογείου.

Αυτό που βιώνουν οι μετανάστες στο δρόμο ή στον “ευρωπαϊκό παράδεισο” δεν είναι κάποιο τηλεοπτικό δράμα έξω από ή ενάντια στη δική μας καθημερινότητα αλλά μια πραγματικότητα που αφορά στην κοινή μοίρα των “υποτελών τάξεων”, των απόκληρων και των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου. Μια μοίρα, όμως, που πρέπει να συντρίψουμε, αρνούμενοι/ες όχι μόνο τα αποτελέσματα των κυριαρχικών πολιτικών αλλά κάτι βαθύτερο. Τα ιδεώδη, τους μηχανισμούς και τους θεσμούς εκείνους που παράγουν εθνικούς διαχωρισμούς, πολέμους και οικονομική λεηλασία, περιφράξεις και καταστολή.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ανοίγει περάσματα ελευθερίας όταν ΒΑΖΕΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ

Ενάντια στον ρατσισμό, στα σύνορα και στα κράτη

Ενάντια στον φτηνό ανθρωπισμό του δολοφονικού “ευρωπαϊκού παραδείσου”

Τίποτα άλλο από ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ σε μετανάστες και πρόσφυγες

[Για να κατεβάσετε την αφίσα σε αρχείο μορφής Pdf πατήστε εδώ]

Το πιο σύντομο ανέκδοτο που κυκλοφορεί από άκρη σε άκρη των ευρωπαϊκών συνόρων είναι η λέξη φιλοξενία. Τα ευρωπαϊκά κράτη (με πρωτοπόρο το ελληνικό) κάνουν ασκήσεις φτηνού ανθρωπισμού: την ίδια στιγμή που η μεταναστευτική πολιτική τους εδώ και δύο δεκαετίες δολοφονεί μετανάστες και πρόσφυγες σε θάλασσες και χερσαία σύνορα, που στοχοποιείται η «διαφορετικότητα» των μεταναστών, που η ειρήνη και ο πόλεμός τους, η διπλωματία και οι επενδύσεις τους αποσυνθέτουν και λεηλατούν πληθυσμούς στην Ασία και την Αφρική, την ίδια στιγμή χαμογελώντας μπορούν να μιλάνε για τη μεγαλόκαρδη ευρωπαϊκή δημοκρατία και τις αξίες της. Και όπως πριν λίγο καιρό, οι ευρωπαίοι ηγεμόνες ήθελαν τις κοινωνίες τους να συντάσσονται πίσω από ένα «je suis charlie» για να «υπερασπιστούν τα κεκτημένα του ευρωπαϊκού πολιτισμού», τώρα κάνουν σημαία έναν υπεροπτικό όσο και φτηνό ανθρωπισμό της «κουβέρτας και των συσσιτίων».

Ας το ξεκαθαρίσουμε: οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που «πολιορκούν τον ευρωπαϊκό παράδεισο» δεν βιώνουν καμιά «ανθρωπιστική κρίση». Αυτό που βιώνουν είναι η βαρβαρότητα των τοπικών πολέμων  και των διεθνών «αντιτρομοκρατικών σταυροφοριών», η πιο βαθιά λεηλασία της καπιταλιστικής μηχανής. Δεν υπάρχει μια «ανθρωπιστική κρίση» που εξελίσσεται  στην Συρία, στο Αφγανιστάν, στα ευρωπαϊκά σύνορα, αλλά ένας ξεκάθαρος πόλεμος με όλα τα μέσα.  Όπως ακριβώς και δεν υπάρχει στην Ελλάδα καμιά ανθρωπιστική κρίση «στα χρόνια του μνημονίου» αλλά μια ξεκάθαρη επιλογή από την πλευρά των ντόπιων αφεντικών για βάθεμα της λεηλασίας και της εκμετάλλευσης των υποτελών τάξεων.

Η μόνη απάντηση είναι οι κοινοί  αγώνες ντόπιων και μεταναστών ενάντια στα σύνορα, τα κράτη, τα αφεντικά, το γκρέμισμα κάθε φράχτη που διαχωρίζει τους καταπιεσμένους: από τον Έβρο, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης,  ως τις γειτονιές μας…

Η αλληλεγγύη δεν είναι φιλανθρωπία: είναι όρος ζωής, είναι η αρχή κάθε ανατροπής.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ανοίγει περάσματα ελευθερίας όταν ΚΟΒΕΙ ΦΡΑΧΤΕΣ

Ενάντια στον ρατσισμό, στα σύνορα και στα κράτη

Ενάντια στον φτηνό ανθρωπισμό του δολοφονικού “ευρωπαϊκού παραδείσου”

Τίποτα άλλο από ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ σε μετανάστες και πρόσφυγες

[Για να κατεβάσετε την αφίσα σε αρχείο μορφής Pdf πατήστε εδώ]

Μπορεί να ζούμε την εποχή των “μεγάλων διακηρύξεων” για την “ανθρώπινη ζωή” και μια αλλαγή σε φραστικό επίπεδο, με τους “λαθρομετανάστες” να γίνονται “παράτυποι”, γνωρίζουμε όμως ότι ο ρατσισμός τρέφεται το ίδιο καλά και με τον ανθρωπισμό. Γιατί μπορεί να κρίνεται προς το παρόν απαραίτητη μια σχετικά “ευνοϊκή υποδοχή” στους πρόσφυγες από τη Συρία, όταν καταφέρνουν βέβαια να επιβιώσουν στο πέρασμά τους από το Αιγαίο, δεν ισχύει όμως το ίδιο και για κάθε άλλο μετανάστη/στρια και πρόσφυγα από άλλες χώρες (Αφγανιστάν, αφρικανικές χώρες κ.α.). Ο διαχωρισμός σε πρόσφυγες πολέμου και οικονομικούς μετανάστες -σαν να μην συνδέονται αδιάρρηκτα πόλεμος και φτώχεια- στοχοποιεί τους δεύτερους ως ανεπιθύμητους.

Ο ρατσιστικός λόγος απλώνει, γίνεται οικειοποιήσιμος με άλλη μορφή: από τη μία οι “καθαροί”, “μορφωμένοι”, “ευκατάστατοι” πρόσφυγες πολέμου από τη Συρία και από την άλλη οι “απολίτιστοι”, “βρώμικοι”, “επικίνδυνοι”, “βάρβαροι”, σε μια εύγλωττη στοχοποίηση τελικά της ίδιας της φτώχειας. Το καταλάβαμε: ο ανθρωπισμός και η συμπόνια δεν χωράει τους πάντες.

Αλλά και τα ίδια τα “κέντρα φιλοξενίας” βρωμάνε ρατσισμό. Ως συνέχεια της κρατικής διαχείρισης του πλήθους των μεταναστών, οι άνθρωποι εκεί στοιβάζονται σαν μάζες, μετριούνται σαν ποσότητες, διακρίνονται με βάση εθνότητες και βουλιάζουν στην αορατότητα, στα “φιλάνθρωπα” χέρια του ελληνικού κράτους. Και φράσεις όπως: “εμείς οι Έλληνες είμαστε πάνω απ΄ όλα άνθρωποι”, έρχονται για να επαναφέρουν το “καθαρά εθνικό” στο δημόσιο λόγο, να διακρίνουν με υπεροψία για μια ακόμη φορά τον ντόπιο από τον μετανάστη, να απαλείψουν τα κοινά ανάμεσά μας, μεγαλώνοντας τις αποστάσεις.

Ενάντια στη διαρκή στοχοποίηση των μεταναστών, στις ορατές ή συγκαλυμμένες μορφές του ρατσισμού, η αλληλεγγύη και οι κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών είναι η μόνη απάντηση, δημιουργώντας σχέσεις ζωντανές, ανιδιοτελείς, ως ίση προς ίσο.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ανοίγει περάσματα ελευθερίας όταν ΤΣΑΚΙΖΕΙ ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ

Ενάντια στον ρατσισμό, στα σύνορα και στα κράτη

Ενάντια στον φτηνό ανθρωπισμό του δολοφονικού “ευρωπαϊκού παραδείσου”

Τίποτα άλλο από ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ σε μετανάστες και πρόσφυγες

[Για να κατεβάσετε την αφίσα σε αρχείο μορφής Pdf πατήστε εδώ]

αφίσα που κολλιέται στους δρόμους του Πειραιά