Κατηγορία: Αφίσες

+ αφίσα για το θέμα από ομάδες – στέκια Πειραιά και Δυτικής Αθήνας

αφισάκι από την ασπ που κολλήθηκε σε σχολεία του Πειραιά

Στις 3/11/2012, o μετανάστης εργάτης από την Αίγυπτο Ουαλίντ Τάλεμπ, αλυσοδένεται και βασανίζεται άγρια από το αφεντικό του Γιώργο Σγούρδα (ιδιοκτήτη των φούρνων STAR στη Σαλαμίνα), τον γιο του (που έχει επαφές με τα τοπικά γραφεία της χρυσής αυγής), τον επιστάτη του και ένα τέταρτο άτομο. Του αποσπούν ποσό 12.000 ευρώ, δεδουλευμένα μηνών του ίδιου και άλλων μεταναστών εργατών, τα οποία είχαν σκοπό να στείλουν στους δικούς τους στην Αίγυπτο, τον έχουν δεμένο με αλυσίδα σε έναν στάβλο για 18 ώρες (μέχρι να κατορθώσει κατά την απουσία τους να δραπετεύσει), τον βρίζουν και τον χτυπούν μέχρι λιποθυμίας, τον εξευτελίζουν με φρικτές μεθόδους.

Πρόκειται για τη συμπυκνωμένη βία 25 χρόνων «ζεστής ελληνικής φιλοξενίας» στους μετανάστες και τις μετανάστριες, του θεσμικού και κοινωνικά διάχυτου ρατσισμού, της πιο άγριας εκμετάλλευσης και σκόπιμης παρανομοποίησης, του εγκλεισμού σε αστυνομικά τμήματα και στρατόπεδα συγκέντρωσης, της εξαναγκαστικής πορνείας και κάθε είδους υποτιμητικής συμπεριφοράς. Όπως με τον βιτριολισμό της γυναίκας-μετανάστριας-εργάτριας Κωνσταντίνας Κούνεβα από μπράβους της εργολαβικής εταιρείας καθαρισμού ΟΙΚΟΜΕΤ. Όπως οι ξυλοδαρμοί και οι πυροβολισμοί εργατών γης στα φραουλοχώραφα της Νέας Μανωλάδας. Όπως η δολοφονική επίθεση από φασίστες στο Πέραμα κατά αιγύπτιων αλιεργατών που ενοχλούσαν τους μεγαλέμπορους ψαριών της ιχθυόσκαλας Κερατσινίου. Και η λίστα είναι ατελείωτη.

Οι 4 βασανιστές, μετά από 5 αναβολές της δίκης, δικάζονται στις 10 Μάρτη 2015 στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πειραιά για αρπαγή, ληστεία, επικίνδυνη σωματική βλάβη και προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας.

Κι αν η τοπική κοινωνία της Σαλαμίνας, διατηρώντας τη γνωστή συνένοχη σιωπή που συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν έχει απομονώσει όλα αυτά τα χρόνια ούτε κοινωνικά ούτε επαγγελματικά τον βασανιστή, πρώην αντιδήμαρχο Σαλαμίνας Γιώργο Σγούρδα και τη “διαλεχτή” παρέα του, εμείς δε σκοπεύουμε να αφήσουμε τίποτα να ξεχαστεί.

ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΟΙΧΤΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ

ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΙΒΑΛΟΥΣ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ

& ΣΙΩΠΗΡΟΥΣ ΣΥΝΕΝΟΧΟΥΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Την Πέμπτη 5/3 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση σε δρόμους και λεωφορεία του Πειραιά, όπου μοιράστηκε κείμενο σχετικά με την ρατσιστική και σεξιστική επίθεση που δέχθηκε από ελεγκτές και μπάτσους μια γυναίκα στο τρόλεϊ της γραμμής 20.

Το Σάββατο 7/2, η Μιρελλα Λοπεζ, μετανάστρια εργάτρια από το Περού (με ελληνική υπηκοότητα καθώς βρίσκεται για 18 χρόνια στη χώρα), καθαρίστρια στο Δήμο Π. Φαλήρου δέχθηκε ρατσιστική και σεξιστική επίθεση από ελεγκτές, ενώ βρισκόταν μαζί με το παιδί της στο τρόλεϊ της γραμμής 20 (Φάληρο-Δραπετσώνα).

Με πρόσχημα ότι δεν είχε ανανεώσει την κάρτα απεριορίστων διαδρομών, οι τραμπούκοι ελεγκτές, αφού την έβρισαν χυδαία, κάλεσαν την αστυνομία για να την μεταφέρουν στο ΑΤ Καλλίπολης, όπου συνεχίστηκε το ίδιο ακριβώς σκηνικό. Πέρα από τις ρατσιστικές και σεξιστικές προσβολές απέναντί της, οι μπάτσοι την έδεσαν χειροπόδαρα για 3 ώρες στο κρατητήριο, μακριά από την κόρη της, χωρίς νερό, πρόσβαση σε τουαλέτα και τα φάρμακά της για την καρδιά. Αφού την ανάγκασαν να περάσει παράνομα από ψυχίατρο, την έβαλαν να κόψει τη δική της ταυτότητα και του παιδιού της «ώστε να μην είσαι πια ελληνίδα», όπως της είπαν χαρακτηριστικά.

Η στάση των ελεγκτών και των μπάτσων δεν μας εκπλήσσει. Είναι γνωστό πως οι ελεγκτές, ρουφιάνοι και τσάμπα μάγκες εξ’ επαγγέλματος, δε διστάζουν να τραμπουκίσουν κάθε προλετάριο που δεν έχει εισιτήριο ή αρνείται να τους δώσει τα στοιχεία του για να του κόψουν πρόστιμο. Δεν ξεχνάμε τη δολοφονία από ελεγκτές του Θανάση Καναούτη τον Αύγουστο του 2013 στο Περιστέρι. Δεν ξεχνάμε τους δεκάδες καθημερινούς τραμπουκισμούς απέναντι σε μετανάστες εργάτες μέσα στα τρόλεϊ και τα λεωφορεία από φασίστες ελεγκτές και οδηγούς.

 Εκεί που τελειώνει ο τσαμπουκάς του ελεγκτή, αρχίζει η δολοφονική εξουσία του μπάτσου.
 
Ξέρουμε πολύ καλά πως περιστατικά όπως αυτό της Μιρέλλα, συμβαίνουν στα περισσότερα αστυνομικά τμήματα της μητρόπολης. Βασανισμοί και εξευτελισμοί (όπως στα ΑΤ Νίκαιας και Δραπετσώνας το 2013) μέχρι το σημείο της δολοφονίας (όπως του Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ στο ΑΤ Νίκαιας το 2009), απέναντι στο πιο υποτιμημένο κομμάτι της τάξης μας, τους μετανάστες εργάτες και πρόσφυγες, με ή χωρίς «χαρτιά». Γιατί η εξουσία του μπάτσου ξέρει πολύ καλά πότε να σηκώσει το χέρι της: όταν έχει μπροστά της το «γυμνό» σώμα του ανυπόληπτου και του περιθωριοποιημένου.

Γι’ αυτό ας πάψουν τα σκυλιά της αριστερής κυβέρνησης να ουρλιάζουν για «εκδημοκρατισμό» της αστυνομίας. Ο θεσμός του μπάτσου (όπως και του ελεγκτή) θα είναι πάντα εξουσιαστικός, κατασταλτικός και εν τέλει δολοφονικός, πάντα βασισμένος στις πιο αισχρές κοινωνικές αντιλήψεις, πάντα στρατευμένος στην υπηρεσία των αφεντικών και του κράτους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως η μισή ΕΛ.ΑΣ. (ξανα)ψήφισε ΧΑ.

Μόνο η ταξική αλληλεγγύη μεταξύ επιβατών, συναδέλφων, ντόπιων και μεταναστών εργατών μπορεί να μαζέψει την καφρίλα των ελεγκτών και των μπάτσων και την απάθεια των φοβισμένων μικροαστών από τα τρόλεϊ και τους δρόμους, από κάθε σημείο της πόλης, από κάθε πεδίο της εκμετάλλευσης. Είναι καιρός να αρχίσουμε να χτίζουμε τις δικές μας κοινότητες αντίστασης απέναντι στη βαρβαρότητα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Δευτέρα 2 Μάρτη

11 π.μ.

Δικαστήρια Πειραιά (Σκουζέ 3-5 και Φίλωνος)

αφίσα της ασπ που κολλιέται στο κέντρο και τις γειτονιές του Πειραιά

Το δίκαιο της εξέγερσης ενάντια στη βαρβαρότητα των στρατοπέδων συγκέντρωσης δεν κρίνεται στις αίθουσες του δικαστηρίου.

Οι διωκόμενοι μετανάστες για την εξέγερση της αμυγδαλεζας (2013) δεν είναι ούτε αθώοι ούτε ένοχοι.

Είναι συνένοχοι με όσους και όσες αγωνίζονται για ελευθερία, αξιοπρέπεια, ζωή.

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στο Πρωτοδικείο στη Δέγλερη

Δευτέρα 22 δεκέμβρη 9 πμ

Ημέρα απόφασης του δικαστηρίου για την υπόθεση

συνέλευση Νo Lager

* στην τελευταία συνεδρία του δικαστηρίου (Τρίτη 16/12) επιταχύνθηκε πάρα πολύ η διαδικασία της δίκης, καθώς κατέθεσαν όλοι οι μάρτυρες υπεράσπισης, αλλά και όλοι οι κατηγορούμενοι μετανάστες. Εκκρεμούν οι αγορεύσεις εισαγγελέως και δικηγόρων και μετά θα παρθεί η απόφαση.

αφίσες που κολλιούνται στην περιοχή του Πειραιά

“χορεύοντας με το θάνατο για 24 μέρες”
[μετά την αρνητική απάντηση του συμβουλίου στο νέο αίτημα για τις εκπαιδευτικές άδειες, ο νίκος ρωμανός έστειλε την παρακάτω επιστολή]

Προσπαθώ να αποτυπώσω σε ένα κομμάτι χαρτί τα τελευταία υπολείμματα συγκροτημένης σκέψης με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις και την εκ νέου απόρριψη του αιτήματος της εκπαιδευτικής άδειας.

Από τις πρώτες μέρες της απεργίας είχα πει στην παρέμβασή μου στη συνέλευση αλληλεγγύης που είχε γίνει στο Πολυτεχνείο ότι η απορριπτική απάντηση του Νικόπουλου ο οποίος τόσο καιρό δήλωνε αναρμόδιος είναι η αρχή μιας κρατικής στρατηγικής με στόχο την εξόντωσή μου. Αυτή η πολιτική εκτίμηση επιβεβαιώθηκε απολύτως. Αρχικά με την εντολή της εισαγγελέως των φυλακών Κορυδαλλού Ευαγγελίας Μαρσιώνη για αναγκαστική μου σίτιση, πράξη που συνιστά πραγματικό βιασμό και έχει οδηγήσει στο θάνατο μεταξύ άλλων τόσο του Xολγκερ Μαϊνς στην Γερμανία όσο και μελών της GRAPO στην Ισπανία. Προς τιμήν τους οι ιατροί του νοσοκομείου πέταξαν στα σκουπίδια την εισαγγελική εντολή και αρνήθηκαν να διαπράξουν ένα τέτοιο κρατικό έγκλημα.

Εν συνεχεία η προσφυγή μου σε δικαστικό συμβούλιο εκτός φυλακής, (μια νομική κίνηση που επιλέγουν πολλοί κρατούμενοι, όταν το συμβούλιο της φυλακής απορρίπτει τις αιτήσεις τους) απορρίφθηκε με τη δικαιολογία ότι τους δεσμεύει η απόφαση του Νικόπουλου, ίδια ακριβώς απόφαση πάνω στην οποία είχε γίνει προσφυγή.
Για όσους έχουν την στοιχειώδη αντίληψη από πολιτική η παρέμβαση του Υπουργείου Δικαιοσύνης, μια μέρα πριν συνεδριάσει το συμβούλιο ήταν μια ξεκάθαρη εντολή για την απόρριψη του αιτήματος και θα εξηγήσω αμέσως το γιατί.
Στην ανακοίνωση που εξέδωσε το Υπουργείο Δικαιοσύνης αναφέρει τεχνηέντως ότι ο Αθανασίου δεν είναι αρμόδιος για να προσθέσει παρακάτω: «Οι εκπαιδευτικές άδειες χορηγούνται αποκλειστικά από το αρμόδιο συμβούλιο (της φυλακής), στο οποίο προΐσταται ο εισαγγελικός λειτουργός, ενώ για τους υπόδικους απαιτείται και η σύμφωνη γνώμη του δικαστικού οργάνου που διέταξε την προσωρινή κράτηση».

Με λίγα λόγια η εγκυρότητα της προσφυγής ακυρώνεται δια στόματος υπουργού απλά και ξεκάθαρα. Όλο αυτό ντυμένο με την ανυπόστατη πρόταση για μαθήματα μέσω τηλεδιάσκεψης αντί αδειών, η οποία δεν ευσταθεί λόγω των εργαστηρίων που έχουν αναγκαστική παρουσία, ενώ ανοίγει και τον δρόμο στα συμβούλια των φυλακών να τις καταργήσουν εντελώς, αφού είναι γνωστή η ευθυνοφοβία τους και η λύση της τηλεδιάσκεψης θα ισχύσει για όλους τους κρατούμενους.
Με την ίδια ακριβώς λογική σε λίγο καιρό τα επισκεπτήρια με τις οικογένειές μας θα γίνονται μέσα από οθόνες για λόγους ασφαλείας όπως και τα δικαστήριά μας. Η τεχνολογία στην υπηρεσία «του σωφρονισμού» και της δικαιοσύνης. Ανθρώπινη πρόοδος ή εκφασισμός… η ιστορία θα κρίνει.

Σε αυτό το σημείο έχει αξία να αναφέρω και τον ρόλο του ειδικού εφέτη ανακριτή Ευτύχη Νικόπουλου, ο οποίος από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα την απεργία πείνας έχει πάρει σαφείς πολιτικές εντολές από τους πολιτικούς του προϊσταμένους στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, γι’ αυτό άλλωστε και όλοι ρίχνουν την ευθύνη σε αυτόν. Αντάλλαγμα για αυτό του το λειτούργημα θα είναι η προαγωγή του στον Άρειο Πάγο, όπως άλλωστε συνέβη και με τον προκάτοχό του Δημήτρη Μόκα, που είχε πρωτοστατήσει σε δεκάδες αντιαναρχικές, κατασταλτικές εκστρατείες. Τώρα απολαμβάνει τον παχυλό μισθό της δικαστικής ελίτ του Αρείου Πάγου. Τυχαίο ; Δεν νομίζω.

Εγώ από την πλευρά μου συνεχίζω, προσπερνάω την οποιαδήποτε πιθανότητα να κάνω πίσω και απαντάω με ΑΓΩΝΑ ΩΣ ΤΗ ΝΙΚΗ Ή ΑΓΩΝΑ ΩΣ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.

Σε κάθε περίπτωση αν το κράτος με δολοφονήσει με την στάση του, ο κύριος Αθανασίου και η παρέα του θα μείνουν στην ιστορία ως μια συμμορία δολοφόνων, ηθικοί αυτουργοί σε βασανισμό και δολοφονία πολιτικού κρατουμένου. Ας ελπίσουμε μόνο να βρεθούν εκείνα τα ελεύθερα πνεύματα που θα δικάσουν το δίκαιο της δικαιοσύνης τους με τον τρόπο τους.
Κλείνοντας θέλω να στείλω την συνενοχή μου και την φιλία μου σε όσους στέκονται δίπλα μου με όλα τα μέσα.
Τέλος δύο λόγια για τα αδέρφια μου, τον Γιάννη που βρίσκεται και αυτός στο νοσοκομείο, τον Αντρέα, τον Δημήτρη και αρκετούς ακόμα.

Ο αγώνας κυοφορεί και απώλειες αφού στα μονοπάτια προς μια αξιοπρεπή ζωή πρέπει να πάρουμε από το χέρι τον θάνατο, ρισκάροντας να τα χάσουμε όλα για να κερδίσουμε τα πάντα. Ο αγώνας συνεχίζεται με Γροθιά στο μαχαίρι, ξανά και ξανά.

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ !
ΓΙΑ ΟΣΟ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΝΑΠΝΕΟΥΜΕ ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ !
6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ
Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΘΑ ΤΡΙΓΥΡΝΑΕΙ ΣΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΓΙΑΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΣΕ ΚΑΨΕΙ
ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΔΥΝΑΜΗ.

ΥΣ: Προφανώς και δεν μπορώ να ελέγξω τους κοινωνικούς αυτοματισμούς που προκαλούνται. Πάντως όσοι Συριζέοι και λοιποί έμποροι ελπίδων έχουν εμφανισθεί έχουν φάει πόρτα ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΛΟΓΟ, ενώ ξανατονίζω ότι έχω υπογράψει επισήμως την άρνηση μου για οποιαδήποτε χορήγηση ορού.

Νίκος Ρωμανός

αφίσα της ΑΣΠ που κολλιέται στους δρόμους και τις γειτονιές του Πειραιά.