Κατηγορίες
Κείμενα Κείμενα Αντιφασιστικής Συνέλευσης Πειραιά

Ο πατριωτισμός, το καταφύγιο των αδίστακτων.

Αντιφασιστική παρέμβαση αντιπληροφόρησης έγινε την Πέμπτη 29/9 στη λαϊκή αγορά στη γειτονιά της Ευαγγελίστριας και πέριξ, από την Αντιφασιστική Συνέλευση Πειραιά. Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε:

Ο ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ, ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΩΝ ΑΔΙΣΤΑΚΤΩΝ.

Την Κυριακή 25 Σεπτέμβρη, η X.A. διοργάνωσε συγκέντρωση – μνημόσυνο στη μνήμη του Νικήτα Σταματελόπουλου (ή «τουρκοφάγου») μπροστά από την εκκλησία της ευαγγελίστριας στον Πειραιά. Λίγες ημέρες μετά την 3η επέτειο από την δολοφονία του εργάτη και μουσικού Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι (18-9-13) απ’ τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά, οι φασίστες εμφανίστηκαν στη δημόσια σφαίρα, παρουσία του αρχηγού τους, προκειμένου να σπείρουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο. Το «μνημόσυνο» πραγματοποιήθηκε μπροστά από την εκκλησία της ευαγγελίστριας με σκοπό να εκμεταλλευτούν την παρουσία του κόσμου που υπήρχε στην μεσημεριανή λειτουργία, γεγονός που ξεκάθαρα αναδεικνύει την συνεργασία εκκλησίας-φασιστών, δύο αυθεντικών φορέων της ελληνικής εθνικής ενότητας. Δεν είναι άγνωστες ούτως ή άλλως οι απόψεις του μισάνθρωπου μητροπολίτη Πειραιά Σεραφείμ για τους ομοφυλόφιλους και τους μετανάστες καθώς και η συνεργασία του στο παρελθόν με την χρυσή αυγή (βλ. μήνυση Σεραφείμ από κοινού με τον βουλευτή Χ. Παππά ενάντια στην παράσταση CorpusChristi).

Οι νεοναζί της χ. Α., εκμεταλλευόμενοι την οικονομική-κοινωνική κρίση των τελευταίων χρόνων, εμφανίζονται υποκριτικά ως ένας πολιτικός φορέας που στέκεται δίπλα στο πλευρό των αδύναμων, ενώ στην πραγματικότητα δεν αποτελούν παρά το μακρύ χέρι του συστήματος. Μεθοδεύουν το μίσος ενάντια στους μετανάστες και τους πρόσφυγες πολέμου, έχουν πραγματοποιήσει επιθέσεις σε καταλήψεις κι αυτό-οργανωμένους χώρους, ρατσιστικά πογκρόμ στο κέντρο της Αθήνας με τουλάχιστον 2 επιβεβαιωμένα θύματα, έχουν δολοφονήσει εργάτες (Π. Φύσσας, Σ. Λουκμάνκ.α ). Απολαμβάνουν της προστασίας του κράτους μέσω της αστυνομίας που βρίσκεται σε κάθε τους βήμα για να τους φυλάει παρακολουθώντας και ενισχύοντας τα εγκλήματά τους, ενώ η δίκη – παρωδία που βρίσκεται σε εξέλιξη δείχνει να ξεπλένει την ηγεσία του κόμματος. Οι σχέσεις τους με το εφοπλιστικό κεφάλαιο και το οργανωμένο έγκλημα είναι ευρέως γνωστές, ενώ χαρακτηριστικό παράδειγμα που επιβεβαιώνει τον ρόλο τους ως μαντρόσκυλα των αφεντικών είναι το σωματείο εργατών που ιδρύσαν στο Πέραμα καθιερώνοντας ημερομίσθιο πείνας κι εργασία αυστηρά για «έλληνες».

Ακροατές τους ήταν για άλλη μια φορά όλοι εκείνοι οι οποίοι, όντας ανίκανοι να ερμηνεύσουν στο ελάχιστο την πολιτική-οικονομική πραγματικότητα της εποχής μας σε όλη την πολυπλοκότητα της , καταφεύγουν στο απλοϊκό εργαλείο της εθνικής ομοψυχίας, προκειμένου να βρουν παρηγοριά απ’ τα καθημερινά τους προβλήματα. Όλοι αυτοί που, όντας βουτηγμένοι μέσα στην μισαλλοδοξία, τις προκαταλήψεις και την αντίδραση, με την μικροαστική συνείδηση βαθιά χαραγμένη μέσα τους, εκπληρώνουν τον ιστορικό τους ρόλο ζητωκραυγάζοντας και νομιμοποιώντας οποιονδήποτε δημαγωγό/εξουσιαστή τους προσφέρει το φάρμακο για την πληγωμένη τους περηφάνια.

Την Κυριακή 25 Σεπτέμβρη, συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Κοραή περίπου 80 αντιεξουσιαστές και αριστεροί αντιφασίστες. Παρέμειναν στο σημείο για 2 ώρες μέχρι να αποχωρήσουν συντεταγμένα με πορεία προς τον ηλεκτρικό του Πειραιά, ορθώνοντας τις φωνές και τα σώματα τους απέναντι στο εθνικιστικό παραλήρημα, υπενθυμίζοντας πως στις γειτονιές του Πειραιά, πέρα από τους ρατσιστές και τους νοικοκυραίους, υπάρχει κι ο κόσμος της αξιοπρέπειας, της αλληλεγγύης και του αγώνα ενάντια στην εξουσία του κράτους και του κεφαλαίου. Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις είχαν αναπτυχθεί για άλλη μια φορά περιμετρικά των δύο συγκεντρώσεων καθιστώντας την συνάντηση τους ανέφικτη. Σε μια συγκυρία όπου το φασιστικό – ακροδεξιό στρατόπεδο δείχνει να ανασυντάσσεται για να βγει ξανά στο δρόμο, τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά οφείλουν να οξυνθούν για να τους κλείσουν μια και καλή το δρόμο.

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ / ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

Αντιφασιστική Συνέλευση Πειραιά

Κατηγορίες
ενημερώσεις Κείμενα Κείμενα Αντιφασιστικής Συνέλευσης Πειραιά

Παρέμβαση στο Πασαλιμάνι για την αλληλεγγύη στη Σάναα Τάλεμπ και στις έγκλειστες μετανάστριες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ελληνικού

Την Παρασκευή 15/4 το απόγευμα στο Πασαλιμάνι πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αλληλεγγύης στην έγκλειστη μετανάστρια εργάτρια Σάναα Τάλεμπ και τις υπόλοιπες μετανάστριες στο κέντρο κράτησης Ελληνικού, από την αντιφασιστική συνέλευση πειραιά και άλλους συντρόφους/ισσες.

Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε:

Κατηγορίες
Κείμενα Κείμενα Αντιφασιστικής Συνέλευσης Πειραιά

Διαδήλωση στον ΠΕΙΡΑΙΑ για την αλληλεγγύη στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, Σάββατο 19/12, πλ. Καραϊσκάκη, 12:00

keimkal-1

keimkal-2

Ποιοι κάνουν πως νοιάζονται για τους πρόσφυγες;

Μήπως η αριστερά του κράτους που πουλάει ανθρωπισμό και ευαισθησία ενώ έχει ήδη λερώσει τα χέρια της με το αίμα τόσων νεκρών προσφύγων και μεταναστών στο Αιγαίο;

Μήπως τα ευρωπαϊκά έθνη – κράτη, μαζί με το ελληνικό, που αυτοπαρουσιάζονται ως «υπεύθυνα» που «ψάχνουν λύσεις», ενώ με την εμπλοκή τους σε πολέμους όπως του Αφγανιστάν, του Ιράκ και της Συρίας, σκορπούν το θάνατο και την καταστροφή, οδηγώντας εκατομμύρια ανθρώπους στον ξεριζωμό και την αβεβαιότητα ;

Μήπως οι μικροαστοί και τα πάσης φύσεως αφεντικά, μεγάλα και μικρά, που συγκινούνται από τις κατατρεγμένες οικογένειες και τα μικρά παιδιά, την ίδια ώρα που θεωρούν τους μετανάστες υποβάθμιση για τις γειτονιές, υγειονομική βόμβα και εν γένει ανεπιθύμητους;

Μήπως οι διάφορες ΜΚΟ και οι φιλάνθρωποι εκπρόσωποι της αστικής τάξης, που μοιράζουν τρόφιμα και χαμόγελα αφού πρώτα έχουν εξασφαλίσει τα κρατικά κονδύλια και τις φοροαπαλλαγές που αντιστοιχούν στη «φιλανθρωπία» τους;

Δυστυχώς για όλους αυτούς, δεν μπορούμε να φάμε το παραμύθι του ανθρωπισμού και της ευαισθησίας τους.

Γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά πως τα κροκοδείλια δάκρυα χύνονται για να κρύψουν το μακροχρόνιο έγκλημα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής που ασκεί το ελληνικό κράτος και οι ευρωπαίοι σύμμαχοί του. Την ίδια ώρα που οι εκπρόσωποι της αριστερο-ακροδεξιάς κυβέρνησης κάνουν πως λυπούνται τους πρόσφυγες, εγγυώνται πως ο φράχτης του Έβρου θα μείνει όρθιος για να προστατεύει τα χερσαία σύνορα της Ευρώπης – Φρούριο και ότι οι μετανάστες θα συνεχίσουν να πνίγονται με αμείωτη ένταση. Η υπευθυνότητά τους σημαίνει στην πράξη περισσότερη φύλαξη των συνόρων, περισσότερους φράχτες, περισσότερα νεκρά κορμιά στον πάτο και τις ακτές του Αιγαίου.

Γιατί έχουμε μάθει από πρώτο χέρι για τις αδηφάγες ορέξεις των αφεντικών. Το κεφάλαιο άλλωστε ποτέ δεν ξεχνάει πως μαζί με κάθε «κακομοίρη ξένο», μαζί με κάθε παρανομοποιημένο προλετάριο που πατάει το πόδι του στα ιερά χώματα του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, παρουσιάζεται άλλη μια ευκαιρία για περισσότερη υποτίμηση της εργασίας, άρα και για άντληση μεγαλύτερου ποσοστού κέρδους στις μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις. Γι’ αυτό άλλωστε  προωθείται τόσο πολύ, μηντιακά αλλά και πολιτικά, ο διαχωρισμός προσφύγων (από τη Συρία) και μεταναστών (από τις υπόλοιπες χώρες της Μ. Ανατολής).

Γιατί βλέπουμε ξεκάθαρα πως όλη τους η ευαισθησία εξανεμίζεται, μόλις νιώσουν ότι δήθεν απειλείται η εθνική τους κυριαρχία και τα «ανώτερα πολιτισμικά ιδεώδη» τους. Μετά τις πολύνεκρες επιθέσεις στο Παρίσι, κράτη και αφεντικά αποφασίζουν να κηρύξουν κατάσταση έκτακτης ανάγκης εντός των συνόρων ευρωπαϊκών κρατών όπως η Γαλλία και το Βέλγιο, ενώ αυτομάτως κάνουν λόγο για «τζιχαντιστές τρομοκράτες» που μέσω του ελλαδικού χώρου, λόγω της «ελλιπούς φύλαξης», περνούν στην υπόλοιπη Ευρώπη. Πρέπει να είναι κανείς αρκετά κοντόφθαλμος για να μην παρατηρήσει πως η προετοιμασία των δυτικών κρατών για πόλεμο στη Μέση Ανατολή, η τρομοϋστερία και τα δόγματα μηδενικής ανοχής,  περνούν πάνω από τα πτώματα των μεταναστών και των προσφύγων.

Από τη δική μας σκοπιά, αφού δεν μας παρασέρνει κανένα κύμα συναισθηματισμού αλλά βλέπουμε και ερμηνεύουμε τα πράγματα πολιτικά, δεν μένει τίποτε άλλο από την ταξική αλληλεγγύη με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Αλληλεγγύη για εμάς είναι ο αγώνας ενάντια στα σύνορα και τους φράχτες, ενάντια στη Frontex και κάθε αντίστοιχο δολοφονικό μηχανισμό, ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα “hot spots”, δηλαδή τα κέντρα διαλογής και ταυτοποίησης μεταναστών και προσφύγων (όπως αυτό που φημολογείται ότι θα δημιουργηθεί στο λιμάνι του Πειραιά). Είναι ο αγώνας ενάντια στο φασισμό και το ρατσισμό, όπως και απέναντι σε κάθε διαχωρισμό μέσα στην τάξη μας. Είναι η δημιουργία προλεταριακών δομών, αδιαμεσολάβητων και αντιθεσμικών, όπου ντόπιοι και μετανάστες θα κοιτάμε τα δικά μας αυτοτελή συμφέροντα, μακριά από τα κουμάντα των αφεντικών και των κρατικών τους υπαλλήλων.

ΧΑΡΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ – ΣΥΝΟΡΑ ΑΝΟΙΧΤΑ

ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΦΑΣΙΣΤΕΣ – ΚΡΑΤΗ – ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Σάββατο 19/12, 12:00, πλ. Καραϊσκάκη, Πειραιά

Κατηγορίες
Κείμενα Κείμενα Αντιφασιστικής Συνέλευσης Πειραιά

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ…

pdf-1pdf-2

Κατηγορίες
Κείμενα Κείμενα Αντιφασιστικής Συνέλευσης Πειραιά

Εκδήλωση – διαδήλωση ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης

ΟΥΤΕ ΛΟΙΜΩΔΩΝ ΟΥΤΕ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ, ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

Στις γειτονιές μας, της δυτικής Αθήνας, στις παλιές εγκαταστάσεις του ΟΑΕΔ στη Λεωφόρο Σχιστού 1 (πάνω από τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά) και στο Γενικό Νοσοκομείο «Αγ. Βαρβάρα» (Λοιμωδών) το «αντιναζί» κράτος σχεδιάζει νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών εργατών και προσφύγων πολέμου.

Οι συγκεκριμένες εκτάσεις μαζί με τα κτίσματά τους έχουν ήδη παραχωρηθεί στο υπουργείο δημόσιας τάξης, το οποίο αναφέρεται στη δημιουργία «δομών φιλοξενίας για ευπαθείς ομάδες». Αυτή, όμως, είναι η ορολογία που χρησιμοποιούν οι κρατικές υπηρεσίες για τα κέντρα κράτησης μεταναστών «χωρίς χαρτιά» (δομές «πρώτης υποδοχής» και «φιλοξενίας»). Απλά στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτές οι δομές «φιλοξενίας» θα αφορούν «ευπαθείς oμάδες», όπως ασυνόδευτοι ανήλικοι, μονογονεϊκές οικογένειες κλπ, που βάσει ευρωπαϊκών οδηγιών και του νόμου του ελληνικού κράτους ν.3907/2011 (ο οποίος αναφέρεται στην ίδρυση-αποστολή-συγκρότηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης), πρέπει να κρατούνται χωριστά από τους υπόλοιπους έγκλειστους μετανάστες.

ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

Η θέληση των μεταναστών να ζήσουν τους αναγκάζει να αψηφούν φράκτες και σύνορα ρισκάροντας την ίδια τη ζωή τους. Προσπαθώντας να ξεφύγουν από έναν οικονομικό ή στρατιωτικό πόλεμο στις χώρες προέλευσής τους (πολέμους στους οποίους συμμετέχουν ενεργά οι δικές μας δυτικές «δημοκρατίες»), τον βρίσκουν πάλι μπροστά τους εδώ. Εντός της Ελλάδας-Ευρώπης φρούριο. Μαζικές δολοφονίες στα σύνορα από έλληνες συνοριοφύλακες και ευρωπαίους μισθοφόρους της Frontex. Βασανιστήρια από μπάτσους και ανθρωποφύλακες στα ΑΤ και στα κέντρα κράτησης. Επιχειρήσεις «Ξένιος Δίας» και φασιστικά πογκρόμ στις γειτονιές μας. Σφαίρες στο ψαχνό από αφεντικά στην κάθε Μανωλάδα.

Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι η διαχείριση ενός τμήματος της κοινωνίας, αποστερημένου από τα περίφημα ανθρώπινα και πολιτικά «δικαιώματα». Είναι ο αυθαίρετος εγκλεισμός των μεταναστών χωρίς καν την τέλεση κάποιας «αξιόποινης πράξης» ή τη διεξαγωγή κάποιας δίκης. Χωρίς καν το πρόσχημα του «σωφρονισμού» και της «ένταξης» στην κοινωνία. Χωρίς καν να είναι καθορισμένο το χρονικό όριο εγκλεισμού (πρόσφατα το νομικό συμβούλιο του κράτους κρίνοντας ως μη «αποτελεσματική» την ύπαρξη χρονικού ορίου στον αυθαίρετο εγκλεισμό των μεταναστών «χωρίς χαρτιά» πρότεινε την επ’ αόριστον κράτησή τους, προεκτείνοντας την ήδη αδιανόητη 18μηνη φυλάκισή τους). Είναι η εκπαίδευση μιας ολόκληρης κοινωνίας στον αυταρχισμό, στην αδιαφορία για τον διπλανό μας, στις δολοφονίες, στα βασανιστήρια. Είναι η διαμόρφωση μιας κοινωνίας στην οποία αναθρέφονται σήμερα οι αυριανοί ατομιστές, ρατσιστές, κανίβαλοι και βασανιστές. Που στοχεύει στο μυαλό μας και στις συνειδήσεις.

ΑΠΟ ΤΟ «ΚΡΑΤΟΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ» ΣΤΟ «ΚΡΑΤΟΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ»

Το κλείσιμο νοσοκομείων και ψυχιατρικών κλινικών και η δημιουργία νέων στρατοπέδων συγκέντρωσης και κάθε είδους φυλακών δεν είναι σύμπτωση. Είναι το πιο εξόφθαλμο παράδειγμα που μαρτυρά το σύγχρονο μοντέλο διακυβέρνησης. Της διαχείρισης των πιο ευάλωτων κοινωνικών στρωμάτων όχι πια στο πλαίσιο του «κράτους πρόνοιας» (δικαίωμα στην εργασία, στην υγεία, επιδόματα κλπ) αλλά του «κράτους της ασφάλειας» και της καταστολής (εγκληματοποίηση της φτώχειας, περισσότεροι μπάτσοι και φυλακές), του δόγματος «Νόμος και Τάξη». Της επιβολής της ταξικής/κοινωνικής ειρήνης όχι πλέον με παραχωρήσεις αλλά με την κρατική/εργοδοτική/φασιστική τρομοκρατία. Της πολιτικής που γεννάει αναλώσιμους και περισσευούμενους είτε πρόκειται για ντόπιους (άστεγους, άνεργους, ανασφάλιστους) είτε για μετανάστες.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ

Η δημιουργία όμως ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης δε θα μπορούσε να γίνει έτσι από το πουθενά. Για να είναι κάτι τέτοιο εφικτό έχει προηγηθεί πάραπολύ και μεθοδική «δουλειά» από τα αφεντικά, το κράτος και τα μιντιακά φερέφωνά τους. Μαγειρεμένες επίσημες στατιστικές και εκτενή ρεπορτάζ που παρουσιάζουν τους μετανάστες σαν εγκληματίες και εγκαθιδρύουν τον φόβο, την ίδια στιγμή που οι μαφίες λειτουργούν με κρατικές πλάτες. Κρατικοί φορείς και στελέχη κυβερνήσεων που αναπαριστούν τους μετανάστες ως «υγειονομικές βόμβες» και απειλή για τη δημόσια υγεία την ίδια ώρα που κόβουν κοινωνικές παροχές και υπηρεσίες υγείας. Τόνους χυμένο δημοσιογραφικό μελάνι και φοβικά-ρατσιστικά ρεπορτάζ που παρουσιάζουν τη μετανάστευση ως αιτία για την ανεργία, για τα χαμηλά μεροκάματα, για κάθε «κακό» την ίδια στιγμή που αποκρύπτεται η σχέση της ανεργίας και συνολικά της υποτίμησης των ζωών μας με την κρίση και τον καπιταλισμό. Την ίδια στιγμή που οι επίδοξοι «σωτήρες» μας, περνάνε με το κιλό τα αντιεργατικά μέτρα και σαρώνουν κάθε κατάκτηση που κερδήθηκε με αγώνες και αίμα. Κι αν το πιο ωμό να «ξεβρωμίσει ο τόπος» της χρυσής αυγής είναι απλά ένα μισανθρωπικό σύνθημα των νεοναζί δολοφόνων ας το θυμηθούμε κάπως αναδιατυπωμένο ως «να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας» από τα χείλη του νυν πρωθυπουργού.

Η στοχοποίηση και ο στιγματισμός ολόκληρων κοινωνικών ομάδων ως δημόσιου κινδύνου (εγκληματίες, απειλή για τη δημόσια υγεία, υπεύθυνοι για την εξαθλίωση των υπολοίπων) αποτελεί στρατηγική επιλογή των κυρίαρχων. Στοχεύει στον «εμφύλιο» μεταξύ των φτωχών και των «απόκληρων» και προλαμβάνει την απειλή μαχητικών-αγωνιστικών διασταυρώσεων των «από κάτω» απέναντι στον κοινό μας εχθρό. Ο διαχωρισμός μεταξύ «ντόπιου» και «ξένου» είναι συμπληρωματικός σε αυτόν του δημόσιου και ιδιωτικού, κακοπληρωμένου και καλοπληρωμένου, εργαζόμενου και άνεργου κλπ. Επιτρέπει στο κράτος και τα αφεντικά να απομονώνουν και να χτυπάνε με ευκολία πότε τη μία και πότε την άλλη κοινωνική ομάδα.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Από την άλλη η επιλογή του μεγαλύτερου τμήματος της αριστεράς να «παίζει» με τη μετανάστευση απλά με όρους ανθρωπισμού είναι απαραίτητη και συμπληρωματική προς τις επιδιώξεις του κράτους και των αφεντικών. Αποφεύγει κάθε σύνδεση της μετανάστευσης με τις αιτίες που τη δημιουργούν. Κεντράρει μόνο στο αν για παράδειγμα οι συνθήκες κράτησης είναι ανθρώπινες. Στον αν οι μετανάστες πρέπει να έχουν δικαίωμα στην αίτηση ασύλου και όχι αν πνίγονται στα σύνορα κλπ. Στην καλύτερη περίπτωση, όταν δεν πρόκειται απλά για ένα ψηφοθηρικό παιχνίδι, απλά παρουσιάζει τους μετανάστες ως θύματα. Αντί να αναγνωρίζει την πολυεθνική φύση της σύγχρονης εργατικής τάξης και να τους εντάσσει στην πλευρά των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων που όλοι μαζί -και άρα με πολύ καλύτερους όρους- πρέπει να πολεμήσουν τον κοινό εχθρό, τους πετάει έξω από το κοινωνικό σώμα ως ξένο κομμάτι που χρήζει «ειδικής» διαχείρισης. Τελικά, παρουσιάζει τους ίδιους τους μετανάστες ως πρόβλημα που χρειάζεται λύση.

ΜΙΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΘΩΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όμως, αν το σύστημα καταφέρνει να ρίχνει τις ευθύνες του στους ώμους των μεταναστών, αν το κράτος μπορεί να τσακίζει με ευκολία κάθε αγώνα των μεταναστών, να τους κρατάει φοβισμένους και φρόνιμους, να τους μεταχειρίζεται ως αναλώσιμους, να τους δείχνει ως ανεπιθύμητους και να πείθει για τις πρακτικές του… Αν όλα αυτά και πολλά άλλα είναι δυνατόν να συμβαίνουν δεν αρκούν μόνο ο λόγος και οι ενέργειες των κυρίαρχων. Απαιτούνται επιπλέον τόσο οι αντίστοιχες κοινωνικές συμμαχίες όσο και οι αντίστοιχες κοινωνικές συμπεριφορές και νοοτροπίες.

Η αντιμεταναστευτική πολιτική συνολικά είναι μία τεράστια μπίζνα και μάλιστα πολύ πιο κερδοφόρα εν μέσω κρίσης. Γιατί δεν είναι μόνο το κρατικό ταμείο και το ταμείο της αστυνομίας που γεμίζει χρήματα από τα ευρωπαϊκά κονδύλια προς το ελληνικό κράτος σε ρόλο μπάτσου της Ευρώπης. Είναι -δίπλα στα μεγάλα- και τα πολλά μικρά αφεντικά που μπορούν να απολαμβάνουν την ευεργεσία της παράνομης και ημιπαράνομης απλήρωτης και χωρίς δικαιώματα εργασίας των μεταναστών. Είναι δικηγόροι που πουλάνε ακριβές ελπίδες. Τεχνικές εταιρείες και επιχειρήσεις σίτισης που κάνουν χρυσές δουλειές. Σεκιουριτάδες, μισθοφόροι καραβανάδες, μπάτσοι, συνοριοφύλακες και ανθρωποφύλακες που βρίσκουν την προσωπική λύση στην ανεργία. Ολόκληρες τοπικές κοινωνίες που περιμένουν να πέσει κάποιο ψίχουλο από την εμπορική δραστηριότητα που φέρνει ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Αλλά κυρίως χρειάζονται οι κατάλληλες συνειδήσεις. Χρειάζονται αυτιά εκπαιδευμένα και έτοιμα να ακούν ότι τους λένε οι κυρίαρχοι. Χρειάζονται μάτια που να βλέπουν ως κίνδυνο και αιτία για την υποβάθμιση των ζωών τους, τους μετανάστες και όχι τους πραγματικούς υπεύθυνους. Χρειάζεται ο διάχυτος κοινωνικός ρατσισμός στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σχολεία, παντού. Χρειάζεται αδιαφορία και ατομισμός.

Και όσοι σήμερα αδιαφορούν ή χειροκροτούν την ύπαρξη στρατοπέδων συγκέντρωσης είναι το απαραίτητο άλλοθι, η καθαρή συνείδηση και οι πλάτες των βασανιστών. Είναι οι πλάτες του ανθρωποφάγου συστήματος. Αποτελούντην αναγκαία και ικανή συνθήκη για τη νομιμοποίηση και εγκαθίδρυση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού που σήμερα χτίζεται πάνω στα σώματα των μεταναστών για να συμπεριλάβει τις στρατιές των ανέργων, των αστέγων και των περιθωριοποιημένων.

Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΓΙΔΑ, ΟΙ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΤΡΙΔΑ

Όσο εμείς οι «από κάτω» δε βλέπουμε αυτά που μας ενώνουν αντί να ακούμε όσους μας λένε τι μας χωρίζει. Όσο εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε την πολυεθνική καταγωγή της τάξης μας και δε δημιουργούμε τις δικές μας κοινότητες αγώνα κόντρα στον κοινό εχθρό. Όσο δε σπάμε τον φόβο και την απομόνωση και δε δημιουργούμε δεσμούς αλληλεγγύης, τόσο θα κοιτάμε ανήμποροι το παρόν των μεταναστών κι εκεί θα βλέπουμε και το δικό μας μέλλον.

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ 
ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ 

Εκδήλωση, Σάββατο 31/5, 7.00μμ, κατάληψη ΠΑΠΟΥΤΣΑΔΙΚΟ, Δαβάκη 20 – Χαϊδάρι

 
Διαδήλωση, Πέμπτη 5/6, 6.30μμ, ΜΕΤΡΟ ΑΙΓΑΛΕΩ 

Αγρός (Πάρκο Τρίτση, Ίλιον), Θερσίτης (Ίλιον), Antifascist Action (Περιστέρι), Παπουτσάδικο (Χαϊδάρι), Σινιάλο (Αιγάλεω), Pasamontana (Κορυδαλλός), μπλόκο στην εξουσία (Νίκαια), Ρεσάλτο (Κερατσίνι), Πρωτοβουλία αναρχικών Περάματος, Αντιφασιστική συνέλευση Πειραιά

Κατηγορίες
Άλλες αφίσες Αφίσες Καλέσματα/Πορείες Κείμενα Κείμενα Αντιφασιστικής Συνέλευσης Πειραιά

Διασυλλογική μπροσούρα: “συζητώντας για τις όψεις ενός αναδυόμενου ολοκληρωτισμού”

Η μπροσούρα που δημοσιεύεται (και) ηλεκτρονικά περιέχει τις διασυλλογικές εισηγήσεις και τα επιμέρους κείμενα του διημέρου εκδηλώσεων “συζητώντας για τις όψεις ενός αναδυόμενου ολοκληρωτισμού”, που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 15 Μάρτη στο αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος ΑΓΡΟΣ (πάρκο Τρίτση, Ίλιον) και την Κυριακή 16 Μάρτη στο δημαρχείο Περάματος, από το αντιφασιστικό συντονιστικό περιοχών Πειραιά και Δυτικής Αθήνας.
Η μπροσούρα εκδόθηκε σε 1000 αντίτυπα και η διανομή της σε αυτοοργανωμένα συλλογικά εγχειρήματα (αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και καταλήψεις, πολιτικές ομάδες και συνελεύσεις γειτονιάς), εντός και εκτός Αττικής, βρίσκεται στην τελική της φάση.
Τα περιεχόμενα των εκδηλώσεων-συζητήσεων, οι αναλύσεις, οι θέσεις, η ανταλλαγή εκτιμήσεων, δεδομένων και προσανατολισμών, θα τροφοδοτήσουν και τα πεδία των δράσεων ενάντια στον αναδυόμενο ολοκληρωτισμό, την κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα, τη διάχυση του φόβου, τις φασιστικές συμμορίες, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών.
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ
ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΚΡΑΤΟΣ-ΑΦΕΝΤΙΚΑ-ΦΑΣΙΣΤΕΣ

 

“συζητώντας για τις όψεις ενός αναδυόμενου ολοκληρωτισμού” (διασυλλογική μπροσούρα σε pdf)

Κατηγορίες
Κείμενα Κείμενα Αντιφασιστικής Συνέλευσης Πειραιά

“My School” is ΓΕΜΑΤΟ ΑΠΟ ΜΠΑΤΣΟΥΣ

Κείμενο της αντιφασιστικής συνέλευσης πειραιά σχετικά με τις διώξεις καταληψιών μαθητών και το πρόγραμμα my school. Μοιράστηκε σε σχολεία της περιοχής τον Μάρτη του 2014

Κατηγορίες
Κείμενα Κείμενα Αντιφασιστικής Συνέλευσης Πειραιά

Είναι όντως ο Πειραιάς μια πόλη φασιστών;

keimeno-teliko-1 keimeno-teliko-2

 

Πρώτο κείμενο της ΑΣΠ, μοιράστηκε σε δρόμους και σχολεία του Πειραιά τον Γενάρη του ’14.