αντιφασιστική συνέλευση πειραιάhttps://www.youtube.com/watch?v=Z-mVj0_lpcg
πανό στη γέφυρα της Σκυλίτση:
κείμενο της αντιφασιστικής συνέλευσης πειραιά:
διασυλλογική αφίσα από στέκια – καταλήψεις – ομάδες από τις δυτικές συνοικίες του Πειραιά και της Αθήνας:
αφίσα του antifa community:
Αφίσα που κολλιέται στα σχολεία και τους δρόμους του Πειραιά σχετικά με την κατάσταση στο 9ο ΓΕΛ
Πόσα σκατά χωράνε κάτω από το χαλάκι της εκπαίδευσης;
Το σημερινό σχολείο είναι στην πραγματικότητα ένα μεγάλο παρκινγκ εφήβων. Ένας χώρος όπου οι υποτιμημένοι, οικονομικά και κοινωνικά, καθηγητές καταπιέζουν τους αυριανούς άνεργους. Μια ανούσια και βαρετή υποχρέωση για κάθε μαθητή και καθηγητή.
Στα πλαίσια του ξεσηκωμού για την ιδιοκτησία του ονόματος της Μακεδονίας, πολλών ειδών φασίστες προσπάθησαν να σύρουν (και) τους μαθητές στο πατριωτικό γαλανόλευκο καρναβάλι. Παπάδες, media, πολιτικοί, σύλλογοι γονέων και φορείς εθνικιστικού πολιτισμού κατάφεραν να κλείσουν λίγα σχολεία, κυρίως στις βόρειες περιοχές της επικράτειας, ενώ στην Αττική οι μαθητές και οι μαθήτριες ακόμα προτιμούν να κάνουν κατάληψη για την τυρόπιτα παρά για την Μακεδονία. Και πολύ καλά κάνουν.
Στον Πειραιά ελάχιστοι μαθητές συγκινήθηκαν από τον φασιστικό παροξυσμό πολλών μεγαλύτερών τους. Στο 9ο λύκειο πειραιά, όμως, υπάρχει θέμα. Υπάρχει θέμα γιατί ο Ανδρέας Χρυσικός, μαθηματικός, συστηματικά τον τελευταίο καιρό προσηλυτίζει μαθητές στην εθνικιστική ιδεολογία και ρητορεύει υπέρ του μίσους, του έθνους και της φυλής. Παρότι οι φασιστικές απόψεις και η βίαιη συμπεριφορά του συγκεκριμένου καθηγητή είναι πράγματα γνωστά εδώ και χρόνια, κανείς δεν έχει σκοπό να τον μαζέψει. Γιατί ο φόβος της ευθύνης, γνωστό πρόβλημα των καθηγητών, τους κάνει να αδιαφορούν ακόμα και για το αυγό του φιδιού που με τη στάση τους εκκολάπτουν. Παρόλα αυτά, το 9ο λύκειο και κάθε σχολείο δεν παύει να αποτελεί έναν κοινωνικό χώρο όπου οι φασιστικές και εθνικιστικές λογικές δεν έχουν καμία θέση και θα τσακίζονται.
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ
ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
Σήμερα η νέα μόδα (ή μάλλον back to the 90s μόδα) του ελληνικού εθνικισμού είναι το ζήτημα της ονομασίας της δημοκρατίας της μακεδονίας. Η επιχειρηματολογία τους παραμένει το ίδιο ηλίθια με 26 χρόνια πριν, όταν είχε πρωτοξεκινήσει το όλο ζήτημα. Ο ελληναράς λέει δε δέχεται το ξεπούλημα της χώρας του και της ιστορίας του. Οπλισμένος με πλήρη ιστορική άγνοια, αλλά και με εθνική υπερηφάνεια (καθώς δεν έχει κάτι άλλο για να είναι υπερήφανος) γίνεται υποχείριο των διαφόρων ναζιστικών και εθνικιστικών οργανώσεων. Λούμπεν “μακεδονομάχοι”, παπαδαριό και μαχαιροβγάλτες γίνονται μια γροθιά ενάντια σε κάτι που δεν νοιάζει κανέναν σε ολόκληρο τον κόσμο, παρά μόνο αυτούς.
Δε θα αφήσουμε τη γειτονιά μας να γίνει πεδίο δράσης για κανένα φασίστα, εθνικιστή και ομοφοβικό.
Αντιφασιστική Συγκέντρωση
Σάββατο 26/1, 15:00
Λεωφόρος Παπαναστασίου και Ναυάρχου Βότση
(πάνω από τον ΕΚΧ Φαβέλα)
Τρόλευ γραμμή 20 – στάση “Μικρολίμανο”
“Kill ’em all, in the name of the name.”
Το πρώτο μισό της δεκαετίας του ’90, αξιοποιώντας την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ και την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, ο ελληνικός εθνικισμός / ιμπεριαλισμός απογειώθηκε. Νοιώθοντας παντοδύναμος στα βαλκάνια, στήριξε με κάθε μέσο τον σερβικό φασισμό, με την ελπίδα ότι Βελιγράδι και Αθήνα θα μοιραστούν την επικράτεια του μακεδονικού και μέρος εκείνης του αλβανικού κράτους.
Το βίντεο αυτό δημιουργήθηκε το φθινόπωρο του 2008, για λογαριασμό του αντιφασιστικού κινήματος, απ’ το Sarajevo και αντιφασίστες συντρόφους.
http://www.sarajevomag.gr/
……..
“Στην πραγματικότητα, αυτή η σερβοφιλία ήταν ο μετασχηματισμός του αντιτουρκικού μίσους, που εύκολα, και με τη βοήθεια των ΜΜΕ, παραλλάχτηκε σε μίσος αντιαλβανικό και αντιμουσουλμανικό. Οι Σέρβοι χρησιμοποίησαν άψογα στην προπαγάνδα τους τις μαζικές συλλογικές ψυχώσεις των Ελλήνων και το μίσος και τον φόβο τους απέναντι στους «προαιώνιους εχθρούς Τούρκους», κατά συνέπεια και απέναντι στην «ισλαμική απειλή». Ηξεραν ότι επάνω στην αντιτουρκική ελληνική ψύχωση, είχε έλθει και είχε κλειδώσει τότε, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, και η «αντισκοπιανή» ψύχωση. Το δογμα «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» κυριάρχησε κι έτσι, μαζί με τη συνωμοσία από τη Δύση, το Βατικανό, τους Αμερικάνους, τους Γερμανούς, την ΕΟΚ, τον Σιωνισμό, που δήθεν απειλούσε την Σερβία, άρα και την Ορθοδοξία, άρα και την Ελλάδα, οι Σέρβοι άφησαν τους Ελληνες να πιστεύουν ότι θα «καθαρίσουν για πάρτη τους» και πως θα μας προσφέρουν στο πιάτο την Δημοκρατία της Μακεδονίας (το σύνθημα «Σύνορα με τη Σερβία» δονούσε συλλαλητήρια, τηλεοπτικά πάνελ και μυαλά «ελληνόψυχων»), και (γιατί όχι;) και τη Βόρειο Ηπειρο, όταν θα ερχόταν η σειρά των Αλβανών. ”
……..
“Η γραμμή υποστήριξης και δικαιολόγησης των θηριωδιών του καθεστώτος του μοναρχικού αντικομμουνιστή Κάρατζιτς, του αδίστακτου εξουσιοφρενούς καιροσκόπου Μιλόσεβιτς και του υπερεθνικιστή σωβινιστή και ρατσιστή Μλάντιτς, ήταν στην πραγματικότητα η εκπαίδευση μεγάλων τμημάτων του ελληνικού πληθυσμού στον αντιδυτικό εθνικοσοσιαλισμό. Η «σερβοφιλία» εκπαίδευσε μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων στον αντιευρωπαϊσμό, στην αποδοχή των θεωριών συνωμοσίας ως ερμηνευτικά εργαλεία για ό,τι συμβαίνει γύρω μας, στην αγιοποίηση ακόμα και του επιθετικού και δολοφονικού εθνικισμού σαν υπέρτατη αξία που μπορεί να φτάνει μέχρι και στις εθνοκαθάρσεις αφού ο ‘αλλος’ είναι υπάνθρωπος και δικαιολογείται η εξόντωσή του και τέλος, στην αποδοχή ενός υφέρποντος εθνικοσοσιαλισμού. Η άνοδος της Χρυσής Αυγής είναι αποτέλεσμα και αυτού του γεγονότος τη δεκαετία του 1990, μαζί με την αντιμακεδονική υστερία και την αντιαλβανική ρατσιστική ξενοφοβία· -χρειάστηκε μόνο η ελληνική κρίση για να επιτρέψει σε αυτές τις ιδεολογίες να αναδυθούν και να καταγραφούν σε διευρυμένα ποσοστά.”
Αποσπάσματα από το κείμενο του XYZ Contagion ” ο Κάραζιτς κι οι Έλληνες: Η ενοχή του Κάραζιτς και η συλλογική μας αθωότητα” .
Αφίσα της αντιφασιστικής συνέλευσης Πειραιά, που κολλιέται στους δρόμους της περιοχής, ενάντια στις εθνικιστικές φιέστες και τον διάχυτο πατριωτικό οχετό.
Σ’ ελλάδα, τουρκία, μακεδονία ο εχθρός είναι στις τράπεζες και στα υπουργεία.
Να τσακίσουμε το φασισμό σε κάθε γειτονιά και σε κάθε συνείδηση
Την περίοδο 2011-13 η συμμορία της χρυσής αυγής δρούσε απροκάλυπτα στους δρόμους των πόλεων έχοντας την πλήρη κάλυψη της αστυνομίας. Από τα μαζικά πογκρόμ εναντίον μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας που στόχο είχαν να επιβάλλουν ένα καθεστώς τρόμου σ’ αυτούς που όντας εγκλωβισμένοι σε συνθήκες πάμφθηνης και παρανομοποιημένης εργασίας, αποτελούν το πιο υποβαθμισμένο κομμάτι της κοινωνικής/ταξικής αλυσίδας, έως τις επιθέσεις σε καταλήψεις, στέκια και κοινωνικούς χώρους, οι οποίοι αποτελούσαν και αποτελούν αναχώματα απέναντι στις επιθετικές πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων, η χρυσή αυγή δρούσε συμπληρωματικά στην κρατική καταστολή.
Η κορύφωση αυτής της δράσης ήλθε τελικά πριν από τέσσερα χρόνια με την δολοφονία του Παύλου Φύσσα στην Αμφιάλη από νεοναζιστικό τάγμα εφόδου. Το γεγονός αυτό καθώς και οι βίαιες πολύωρες συγκρούσεις με την αστυνομία και τους φασίστες από χιλιάδες κόσμου την επομένη της δολοφονίας, σηματοδότησε την έναρξη της σύντομης περιόδου του κρατικού/θεσμικού/μηντιακού «αντιφασισμού». Σε μια περίοδο όπου η ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά προπαγανδίζοντας τη θεωρία των δύο άκρων, εφάρμοζε το δόγμα μηδενικής ανοχής, καταστέλλοντας βίαια αντιφασιστικές κινητοποιήσεις (βλ. επίθεση ομάδας δέλτα σε αντιφασιστική μοτοπορεία, συλλήψεις και βασανισμοί στην Γ.Α.Δ.Α τον Σεπτέμβρη του 2012) κι εκκενώνοντας κινηματικές καταλήψεις του κέντρου της Αθήνας (Βίλλα Αμαλίας, Σκαραμαγκά), η ΧΑ ως πολιτική δύναμη, ενισχυμένη πλέον από την κοινοβουλευτική νομιμότητα που της προσέδιδαν οι 500 χιλιάδες ψηφοφόροι, φάνηκε να ξεφεύγει απ’ τον έλεγχο, ενώ παράλληλα αποτέλεσε και την αιτία για μαζικές κοινωνικές αντιδράσεις. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν οι ποινικές διώξεις και συλλήψεις της ηγεσίας, καθώς και αρκετών μελών της φασιστικής οργάνωσης.
Τέσσερα χρόνια μετά, η δημόσια φασιστική επιθετικότητα δείχνει να βρίσκεται σε ύφεση. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι τα ηγετικά μέλη βρίσκονται ελεύθερα να οργανώνουν τις επόμενες κινήσεις τους, να κάνουν σόου στη βουλή και να λειτουργούν τα γραφεία τους (όπως αυτά του Πειραιά) με συχνές εκδηλώσεις μίσους κι αποβλάκωσης , περιμένοντας να τους δοθεί η ευκαιρία να δράσουν ξανά ως εφεδρεία κράτους κι αφεντικών. Όλα αυτά με τα ποσοστά απήχησης στην «κοινή γνώμη» να παραμένουν σταθερά. Ταυτόχρονα, η ΧΑ φαίνεται να έχει αναθέσει την συνέχεια της δράσης των ταγμάτων εφόδου σε διάφορες γκρούπες (Α.Μ.Ε) που δρουν ως παρακλάδια της κεντρικής οργάνωσης, πραγματοποιώντας εμπρηστικές επιθέσεις, με πιο πρόσφατη αυτή στον κοινωνικό χώρο «Φαβέλα» στον Πειραιά στις 29 Αυγούστου.
Η δίκη της ΧΑ με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης ακόμη κι αν καταδικάσει τελικά τους δολοφόνους για τις πράξεις τους, δεν παύει να αθωώνει την ελληνική δημοκρατία η οποία έθρεψε τον φασισμό όλα τα προηγούμενα χρόνια. Για εμάς ο αντιφασιστικός αγώνας δεν είναι θεσμικός για να αρχίσει και να τελειώσει στις αίθουσες των δικαστηρίων. Είναι καθήκον μας να επιμένουμε και να διεκδικούμε, μέσω της παρουσίας και της δράσης μας, τις γειτονιές, τους δρόμους και όλους τους δημόσιους χώρους από τους φασίστες καθώς κι από όσα αντιδραστικά υποκείμενα τους στηρίζουν προκειμένου να θρέφουν την ανυπαρξία τους με ρατσισμό και μισαλλοδοξία.
Οι γειτονιές μας είναι πολυεθνικές, είναι χώροι αλληλεγγύης και κοινωνικότητας, στο χέρι μας είναι να τους μετατρέψουμε σε χώρους αδιαμεσολάβητης αντίστασης κι αγώνα ενάντια στον αναδυόμενο σύγχρονο ολοκληρωτισμό κράτους και κεφαλαίου, ξεκινώντας από την αντιφασιστική δράση στον Πειραιά και παντού.
Ο Αντιφασιστικός αγώνας είναι αγώνας ενάντια στη λήθη
Αντιφασιστική Συγκέντρωση
Δευτέρα 25.9.17
Πασαλιμάνι (Ρολόι)
18:00
αφίσα της αντιφασιστικής συνέλευσης πειραιά που κολλήθηκε σε σχολεία του Πειραιά, του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας
αναδημοσίευση από το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι άνω – κάτω πατησίων
ΠΟΙΩΝ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΘΑ ΔΙΚΑΣΕΙ;
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στα ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17/2 – 9.00
Στις 17 Φλεβάρη 2017 δυο σύντροφοί μας δικάζονται για μια συμπλοκή που έλαβε χώρα, στις γειτονιές μας στα Κάτω Πατήσια, μεταξύ μιας δράκας νεοναζί της Χρυσής Αυγής που μοίραζαν την κωλοφυλλάδα τους και μιας μηχανοκίνητης ομάδας αντιεξουσιαστών που κατευθυνόντουσαν στο Χαϊδάρι για να διαδηλώσουν για τις τέσσερις δολοφονίες των εργατών Χ. Δευτεραίου, Ρ. Ντελιλάι, Α. Αβραμπού και Κ. Μαγγούρα και το σοβαρό τραυματισμό άλλων δύο στα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛ.ΠΕ). Δολοφονίες που πλασάρονται από τα αφεντικά και τους δημοσιογράφους ως «εργατικά ατυχήματα».
Δικάζονται από μια δικαιοσύνη που αθωώνει επανειλημμένα δολοφόνους εργατών, μια δικαιοσύνη που κλείνει τα μάτια στη στυγνή εκμετάλλευση της εργασίας μας από το βρικόλακα του κεφαλαίου, που φυλακίζει κατά κόρον τους φτωχούς, τους αποκλεισμένους και τους αγωνιστές. Αυτή η ταξική δικαιοσύνη είναι που θα δικάσει τους συντρόφους μας, τη στιγμή που φασίστες σαν τον Πέτρο Περράκη, που πρωτοστάτησε στη συμπλοκή των Κάτω Πατησίων, τράβηξε πιστόλι και πυροβόλησε 7 φορές, όχι μόνο δεν κατηγορείται, αλλά ούτε καν καλείται ως μάρτυρας στη δίκη.
Ο φασίστας Π. Περράκης, μετά το περιστατικό στα Κάτω Πατήσια, καταθέτει πως “είναι έμμισθος φρουρός στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην Οδό Δηλιγιάννη […] αποσπασμένος από τον ΟΣΥ”, (!) τον φορέα των αστικών συγκοινωνιών. Ένας ένοπλος φρουρός δηλαδή διορισμένος πρώτα στο δημόσιο, που συνοδεύει το φασιστικό κόμμα στις εξορμήσεις, βγάζει όπλο και πυροβολεί επιθετικά και κατά βούληση. Ο συγκεκριμένος φασίστας δεν είναι τυχαίος. Έχει βγάλει ξανά το κουμπούρι του εναντίον αντιφασιστών, που πραγματοποιούσαν παρέμβαση στα γραφεία της Χρυσής Αυγής, στον σταθμό Λαρίσης.
Ναι είναι αλήθεια, εκείνο το πρωινό της 13 Ιούνη του 2015 στα Κάτω Πατήσια, οι σύντροφοι μας υπερασπίστηκαν τη σωματική τους ακεραιότητα και την πολιτική τους παρουσία στον δρόμο. Για αυτό δικάζονται. Την ίδια στιγμή που αυτό το ξέπλυμα νομοθετών, εισαγγελέων, δικαστών και λοιπών παρατρεχάμενων που κάποιοι επιμένουν να ονομάζουν «δικαιοσύνη», όχι μόνο αφήνει προκλητικά ελεύθερο τον πιστολέρο φασίστα Περράκη, αλλά του επιστρέφει και το όπλο, ύστερα από αίτηση όπου λέει πως το χρειάζεται για να πυροβολεί, «αναρχικούς, αντιεξουσιαστές και τρομοκράτες».
Αν η δικαιοσύνη, είναι αυτή που αφήνει ελεύθερους χωρίς καμία δίωξη χρυσαγίτες έμμισθους φρουρούς που πυροβολούν με το έτσι θέλω˙ αν είναι αυτή που μετά τις τέσσερις δολοφονίες των εργατών στα ΕΛΠΕ επέλεξε να αθωώσει τους υπεύθυνους˙ αν είναι αυτή που καταδικάζει φτωχούς ανθρώπους για χρέη, που υπερασπίζεται εν τέλει την τάξη των αφεντικών και την εξουσία τους, τότε εμείς είμαστε πανηγυρικά απέναντι της. Απέναντι στη δικαιοσύνη και στο κράτος που υπηρετεί, όποια προβιά κι αν έχει αυτό –ακροδεξιά ή αριστερή-, το κράτος που φυλακίζει τους μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και διατηρεί σαν εφεδρεία τους φασίστες, είτε ως τάγματα εφόδου, είτε απλά για να ξεπλένει το δημοκρατικό του πρόσωπο. Που μία φορά φυλακίζει τους φασίστες και δύο χιλιάδες φορές τους αφήνει ελεύθερους και συνομιλεί μαζί τους. Να ποιανού η δικαιοσύνη λοιπόν και ποιανού το δίκιο στέκεται απέναντι στους δύο συντρόφους μας, αυτή που μιλάει για διατάραξη κοινής ειρήνης τη στιγμή που εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές.
Το αντιφασιστικό κίνημα όμως δεν έχει κοντή μνήμη ούτε νωθρά αντανακλαστικά. Από την Ξάνθη ως την Κρήτη, από τη Μυτιλήνη ως το Αγρίνιο στέκεται απέναντι στους φασίστες, στα μαντρόσκυλα των αφεντικών, αυτούς που δολοφονούν μετανάστες εργάτες, που στήνουν εργοδοτικά σωματεία με μεροκάματα ξεφτίλας και εκβιαστικά κυκλώματα, επιτίθενται σε συνδικαλιστές και υπερασπίζονται τους εφοπλιστές. Το κίνημα μας τους χτυπάει όπου τους βρει, τους κατατροπώνει ακόμα κι όταν οι μπάτσοι είναι μαζί τους, ακυρώνει φιέστες και εγκαίνια παρά τη σωρεία καταδικαστικών αποφάσεων σε αντιφασίστες. Στον ίδιο δρόμο βαδίζουμε κι εμείς και οι δύο σύντροφοί μας, οργανωνόμαστε και αγωνιζόμαστε κόντρα σ’ όλους αυτούς που μας σκοτώνουν στη δουλειά μεταφορικά και κυριολεκτικά, δε σταματάμε να παλεύουμε για το δίκιο μας και να κάνουμε το χρέος μας απέναντι στους σύγχρονους ταγματασφαλίτες και απόγονους των ναζί.
ΕΛΑΤΕ ΜΕ ΠΙΣΤΟΛΙΑ, ΕΛΑΤΕ ΜΕ ΜΑΧΑΙΡΙΑ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΘΑ ΣΑΣ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ
ΜΠΑΤΣΟΙ – ΔΙΚΑΣΤΕΣ, ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ
Για την ιστορία, ο Πέτρος Περράκης ήταν ο πρώτος που επιτέθηκε, τράβηξε πιστόλι, απείλησε και σημάδεψε παρατεταμένα τους συντρόφους μας, πυροβολώντας τελικά εφτά φορές στον αέρα. Αφότου η επίθεση των χρυσαυγιτών αναχαιτίστηκε, οι σύντροφοι αποχώρησαν συγκροτημένα για να συνεχίσουν την πορεία τους προς τα Ελ.Πε. Λίγο πιο κάτω όμως, δυνάμεις τις αστυνομίας σταμάτησαν και προσήγαγαν δεκατέσσερις συντρόφους/ισσες, κάποιοι από τους οποίους βρίσκονταν και στη συμπλοκή στα Κάτω Πατήσια. Οδηγήθηκαν στην γενική αστυνομική διεύθυνση Αθήνας (γαδα) και μετά από 6-ωρη κράτηση, οι δύο από τις δεκατέσσερις προσαγωγές μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Κατά τη διάρκεια κράτησης των συντρόφων στη γαδα, η μοτοπορεία που είχε καλεστεί από τη «Σύμπραξη Αναρχικών/Αντιεξουσιαστών ενάντια στην ταξική ειρήνη» προς τα ΕΛΠΕ ξεκίνησε, αλλά στον Ασπρόπυργο χτυπήθηκε. Στο ύψος των γραφείων της Χρυσής Αυγής, νεοναζί που εξορμούσαν μέσα από τις γραμμές των δυνάμεων καταστολής, επιτέθηκαν στη μέση της μοτοπορείας με πέτρες και σιδερόβεργες. Η επίθεση των ναζί αναχαιτίστηκε αλλά την ίδια στιγμή τα ΜΑΤ επιδόθηκαν σε ένα όργιο βίας εναντίον των διαδηλωτών. Δυο εβδομάδες μετά από αυτά τα γεγονότα, το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Άνω-Κάτω Πατησίων και η ομάδα «αναρχικοί και κομμουνιστές από τις γειτονιές της Κυψέλης και του Γκύζη» διοργάνωσαν πορεία στις γειτονιές των Πατησίων με τη συμμετοχή περίπου 500 ατόμων.
Φλεβάρης 2017, Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Άνω-Κάτω Πατησίων
Αυτοοργανωμένη συναυλία για την ενίσχυση της ΑΣΠ στον εσωτερικό χώρο του Πα.Πει., κόντρα στο ρατσισμό και την ξενοφοβία. Κανένας χώρος στους εθνικιστές.