Κατηγορία: Άλλες αφίσες

αφίσα που κολλιέται στους δρόμους του Περιστερίου και των Δυτικών Συνοικιών από τη συνέλευση antifascist action

από την νικαιώτικη ομάδα μπλόκο στην εξουσία :

από την κατάληψη Παπουτσάδικο στο Χαϊδάρι :

το σάββατο 27 φλεβάρη στις 12.00 από το παράρτημα.

αναδημοσίευση από το site της αντιφασιστικής συνεννόησης 65

http://free5.gr/

αναδημοσίευση από https://thersitis.espiv.net/

Created on Monday, 19 October 2015 13:25

 
Η ελληνική μεταναστευτική πολιτική αποτελεί εικόνα και ομοίωση των πολιτικών της Ευρώπης-Φρούριο. Είναι η πολιτική εκείνη που οργανώνεται για να αντιμετωπίσει τους μετανάστες ως “εχθρούς”, “εισβολείς” ή “περισσευούμενους πληθυσμούς” με φράχτες, στρατόπεδα συγκέντρωσης, κέντρα διαλογής (hot spots), ναυτικές και στρατιωτικές περιπολίες, απωθήσεις και “επαναπροωθήσεις”. Η πολιτική των κλειστών ή ασφυκτικά ελεγχόμενων συνόρων ωθεί τους μετανάστες στο θάνατο των ναυαγίων και των ναρκοπεδίων. Είναι η πολιτική που επιτηδευμένα απεκδύεται τη δική της ευθύνη για το μεγαλύτερο σε εξέλιξη έγκλημα της Μεσογείου, επιρρίπτοντάς την αποκλειστικά και μόνο στους “διακινητές”. Σαν να μην είναι τα κράτη και οι στρατοί αυτοί που ρημάζουν τα πάντα ανάλογα με τα κυριαρχικά νταλαβέρια τους. Σαν να μην είναι οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί αυτοί που σε μία νύχτα μπορούν να ισοπεδώσουν, άλλοτε με τις βόμβες και άλλοτε με τις “επενδύσεις” τους, ολόκληρους πληθυσμούς και να τους μετατρέψουν σε εξαθλιωμένους/ες, σε μετανάστες /στριες, σε πρόσφυγες. Σαν να μην είναι οι φράχτες και τα περίπολα των στρατών στα σύνορα αυτά που οδηγούν τους μετανάστες να “ρισκάρουν” τις ζωές τους -στα χέρια των “διακινητών”- στους υγρούς τάφους του Αιγαίου και της Μεσογείου.

Αυτό που βιώνουν οι μετανάστες στο δρόμο ή στον “ευρωπαϊκό παράδεισο” δεν είναι κάποιο τηλεοπτικό δράμα έξω από ή ενάντια στη δική μας καθημερινότητα αλλά μια πραγματικότητα που αφορά στην κοινή μοίρα των “υποτελών τάξεων”, των απόκληρων και των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου. Μια μοίρα, όμως, που πρέπει να συντρίψουμε, αρνούμενοι/ες όχι μόνο τα αποτελέσματα των κυριαρχικών πολιτικών αλλά κάτι βαθύτερο. Τα ιδεώδη, τους μηχανισμούς και τους θεσμούς εκείνους που παράγουν εθνικούς διαχωρισμούς, πολέμους και οικονομική λεηλασία, περιφράξεις και καταστολή.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ανοίγει περάσματα ελευθερίας όταν ΒΑΖΕΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ

Ενάντια στον ρατσισμό, στα σύνορα και στα κράτη

Ενάντια στον φτηνό ανθρωπισμό του δολοφονικού “ευρωπαϊκού παραδείσου”

Τίποτα άλλο από ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ σε μετανάστες και πρόσφυγες

[Για να κατεβάσετε την αφίσα σε αρχείο μορφής Pdf πατήστε εδώ]

Το πιο σύντομο ανέκδοτο που κυκλοφορεί από άκρη σε άκρη των ευρωπαϊκών συνόρων είναι η λέξη φιλοξενία. Τα ευρωπαϊκά κράτη (με πρωτοπόρο το ελληνικό) κάνουν ασκήσεις φτηνού ανθρωπισμού: την ίδια στιγμή που η μεταναστευτική πολιτική τους εδώ και δύο δεκαετίες δολοφονεί μετανάστες και πρόσφυγες σε θάλασσες και χερσαία σύνορα, που στοχοποιείται η «διαφορετικότητα» των μεταναστών, που η ειρήνη και ο πόλεμός τους, η διπλωματία και οι επενδύσεις τους αποσυνθέτουν και λεηλατούν πληθυσμούς στην Ασία και την Αφρική, την ίδια στιγμή χαμογελώντας μπορούν να μιλάνε για τη μεγαλόκαρδη ευρωπαϊκή δημοκρατία και τις αξίες της. Και όπως πριν λίγο καιρό, οι ευρωπαίοι ηγεμόνες ήθελαν τις κοινωνίες τους να συντάσσονται πίσω από ένα «je suis charlie» για να «υπερασπιστούν τα κεκτημένα του ευρωπαϊκού πολιτισμού», τώρα κάνουν σημαία έναν υπεροπτικό όσο και φτηνό ανθρωπισμό της «κουβέρτας και των συσσιτίων».

Ας το ξεκαθαρίσουμε: οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που «πολιορκούν τον ευρωπαϊκό παράδεισο» δεν βιώνουν καμιά «ανθρωπιστική κρίση». Αυτό που βιώνουν είναι η βαρβαρότητα των τοπικών πολέμων  και των διεθνών «αντιτρομοκρατικών σταυροφοριών», η πιο βαθιά λεηλασία της καπιταλιστικής μηχανής. Δεν υπάρχει μια «ανθρωπιστική κρίση» που εξελίσσεται  στην Συρία, στο Αφγανιστάν, στα ευρωπαϊκά σύνορα, αλλά ένας ξεκάθαρος πόλεμος με όλα τα μέσα.  Όπως ακριβώς και δεν υπάρχει στην Ελλάδα καμιά ανθρωπιστική κρίση «στα χρόνια του μνημονίου» αλλά μια ξεκάθαρη επιλογή από την πλευρά των ντόπιων αφεντικών για βάθεμα της λεηλασίας και της εκμετάλλευσης των υποτελών τάξεων.

Η μόνη απάντηση είναι οι κοινοί  αγώνες ντόπιων και μεταναστών ενάντια στα σύνορα, τα κράτη, τα αφεντικά, το γκρέμισμα κάθε φράχτη που διαχωρίζει τους καταπιεσμένους: από τον Έβρο, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης,  ως τις γειτονιές μας…

Η αλληλεγγύη δεν είναι φιλανθρωπία: είναι όρος ζωής, είναι η αρχή κάθε ανατροπής.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ανοίγει περάσματα ελευθερίας όταν ΚΟΒΕΙ ΦΡΑΧΤΕΣ

Ενάντια στον ρατσισμό, στα σύνορα και στα κράτη

Ενάντια στον φτηνό ανθρωπισμό του δολοφονικού “ευρωπαϊκού παραδείσου”

Τίποτα άλλο από ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ σε μετανάστες και πρόσφυγες

[Για να κατεβάσετε την αφίσα σε αρχείο μορφής Pdf πατήστε εδώ]

Μπορεί να ζούμε την εποχή των “μεγάλων διακηρύξεων” για την “ανθρώπινη ζωή” και μια αλλαγή σε φραστικό επίπεδο, με τους “λαθρομετανάστες” να γίνονται “παράτυποι”, γνωρίζουμε όμως ότι ο ρατσισμός τρέφεται το ίδιο καλά και με τον ανθρωπισμό. Γιατί μπορεί να κρίνεται προς το παρόν απαραίτητη μια σχετικά “ευνοϊκή υποδοχή” στους πρόσφυγες από τη Συρία, όταν καταφέρνουν βέβαια να επιβιώσουν στο πέρασμά τους από το Αιγαίο, δεν ισχύει όμως το ίδιο και για κάθε άλλο μετανάστη/στρια και πρόσφυγα από άλλες χώρες (Αφγανιστάν, αφρικανικές χώρες κ.α.). Ο διαχωρισμός σε πρόσφυγες πολέμου και οικονομικούς μετανάστες -σαν να μην συνδέονται αδιάρρηκτα πόλεμος και φτώχεια- στοχοποιεί τους δεύτερους ως ανεπιθύμητους.

Ο ρατσιστικός λόγος απλώνει, γίνεται οικειοποιήσιμος με άλλη μορφή: από τη μία οι “καθαροί”, “μορφωμένοι”, “ευκατάστατοι” πρόσφυγες πολέμου από τη Συρία και από την άλλη οι “απολίτιστοι”, “βρώμικοι”, “επικίνδυνοι”, “βάρβαροι”, σε μια εύγλωττη στοχοποίηση τελικά της ίδιας της φτώχειας. Το καταλάβαμε: ο ανθρωπισμός και η συμπόνια δεν χωράει τους πάντες.

Αλλά και τα ίδια τα “κέντρα φιλοξενίας” βρωμάνε ρατσισμό. Ως συνέχεια της κρατικής διαχείρισης του πλήθους των μεταναστών, οι άνθρωποι εκεί στοιβάζονται σαν μάζες, μετριούνται σαν ποσότητες, διακρίνονται με βάση εθνότητες και βουλιάζουν στην αορατότητα, στα “φιλάνθρωπα” χέρια του ελληνικού κράτους. Και φράσεις όπως: “εμείς οι Έλληνες είμαστε πάνω απ΄ όλα άνθρωποι”, έρχονται για να επαναφέρουν το “καθαρά εθνικό” στο δημόσιο λόγο, να διακρίνουν με υπεροψία για μια ακόμη φορά τον ντόπιο από τον μετανάστη, να απαλείψουν τα κοινά ανάμεσά μας, μεγαλώνοντας τις αποστάσεις.

Ενάντια στη διαρκή στοχοποίηση των μεταναστών, στις ορατές ή συγκαλυμμένες μορφές του ρατσισμού, η αλληλεγγύη και οι κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών είναι η μόνη απάντηση, δημιουργώντας σχέσεις ζωντανές, ανιδιοτελείς, ως ίση προς ίσο.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ανοίγει περάσματα ελευθερίας όταν ΤΣΑΚΙΖΕΙ ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ

Ενάντια στον ρατσισμό, στα σύνορα και στα κράτη

Ενάντια στον φτηνό ανθρωπισμό του δολοφονικού “ευρωπαϊκού παραδείσου”

Τίποτα άλλο από ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ σε μετανάστες και πρόσφυγες

[Για να κατεβάσετε την αφίσα σε αρχείο μορφής Pdf πατήστε εδώ]

Η Μεσόγειος και ο Έβρος, ο φράχτης και οι αναποδογυρισµένες βάρκες είναι µια ακόµα απόδειξη πως ο πόλεµος συνεχίζεται. Είτε πρόκειται για τις πολεµικές επιχειρήσεις στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Συρία, είτε για την οικονοµική λεηλασία ολόκληρων περιοχών σε κάθε γωνιά του πλανήτη, ο πόλεµος συνεχίζεται και επί ευρωπαϊκού εδάφους, µε «παράπλευρη απώλεια» το πολυεθνικό προλεταριάτο: εκείνους κι εκείνες που όταν καταφέρνουν να γλιτώσουν από τις βόµβες των µη επανδρωµένων και τις σφαίρες των µισθοφόρων, βρίσκουν απέναντί τους την frontex, την ιταλική ακτοφυλακή, τους έλληνες λιµενόµπατσους.

Αυτός ο πόλεµος σήµερα οξύνεται. Και πάει ένα βήµα παραπέρα καθώς, στο όνοµα της αντιµετώπισης του «προβλήµατος» που λέγεται µετανάστες προτείνονται τόσο η δηµιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης, όσο και στρατιωτικές επιχειρήσεις της ΕΕ, εκτός ευρωπαϊκού εδάφους. Με άλλα λόγια την ίδια στιγµή που η φιλάνθρωπη Δύση χύνει κροκοδείλια δάκρυα για το δράµα των κάθε φορά πνιγµένων, οργανώνει και δροµολογεί την ακόµη πιο συστηµατική, ακόµη πιο µεθοδευµένη εξόντωσή τους.

Το ελληνικό κράτος έχει το µερίδιο που του αντιστοιχεί σ’ αυτό το έγκληµα. Και το αποδεικνύει µε κάθε ευκαιρία. Δεν είναι µόνο τα διαρκή πογκρόµ των µπάτσων εναντίον των µεταναστών και τα διαχρονικά κάτεργα της κάθε Μανωλάδας. Πλάι σ’ αυτά, οι δηλώσεις Πανούση για τον «φράχτη» και οι απειλές Καµµένου πως θα γεµίσει την Ευρώπη µε τζιχαντιστές σε περίπτωση εξόδου της ελλάδας από το ευρώ, λένε απλά φωναχτά αυτό που όλοι οι υπόλοιποι κάνουν πως δε γνωρίζουν: πως η ελλάδα είναι ένα από τα προκεχωρηµένα φυλάκια της ΕΕ στον πόλεµο ενάντια στους µετανάστες.

Απέναντι σ’ αυτή την αιµατοβαµµένη συνθήκη δε χωράνε συναισθηµατισµοί. Τα µισόλογα των αριστερών διαχειριστών της εξουσίας περί ανθρωπιστικής κρίσης δεν είναι απλά ανεπαρκή αλλά µέρος της πλαστογράφησης του γεγονότος πως στην πραγµατικότητα οι µετανάστες είναι απαγορευµένοι εργάτες. Εργάτες και εργάτριες, που όπως εκατοµµύρια άλλοι σε όλο τον πλανήτη, βιώνουν την υποτίµηση της εργατικής τους δύναµης µε πιο ακραίους όµως όρους. Γι’ αυτό στεκόµαστε στο πλευρό τους.Γι’ αυτό και οι αγώνες τους είναι και δικοί µας αγώνες.

Ενάντια σε φασίστες και ντόπια αφεντικά. Ενάντια σε κάθε πλαστό διαχωρισµό της πολυεθνικής εργατικής τάξης.

αναδημοσίευση από: http://www.antifalive.gr/