Την Πέμπτη 5/3 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση σε δρόμους και λεωφορεία του Πειραιά, όπου μοιράστηκε κείμενο σχετικά με την ρατσιστική και σεξιστική επίθεση που δέχθηκε από ελεγκτές και μπάτσους μια γυναίκα στο τρόλεϊ της γραμμής 20.
Το Σάββατο 7/2, η Μιρελλα Λοπεζ, μετανάστρια εργάτρια από το Περού (με ελληνική υπηκοότητα καθώς βρίσκεται για 18 χρόνια στη χώρα), καθαρίστρια στο Δήμο Π. Φαλήρου δέχθηκε ρατσιστική και σεξιστική επίθεση από ελεγκτές, ενώ βρισκόταν μαζί με το παιδί της στο τρόλεϊ της γραμμής 20 (Φάληρο-Δραπετσώνα).
Με πρόσχημα ότι δεν είχε ανανεώσει την κάρτα απεριορίστων διαδρομών, οι τραμπούκοι ελεγκτές, αφού την έβρισαν χυδαία, κάλεσαν την αστυνομία για να την μεταφέρουν στο ΑΤ Καλλίπολης, όπου συνεχίστηκε το ίδιο ακριβώς σκηνικό. Πέρα από τις ρατσιστικές και σεξιστικές προσβολές απέναντί της, οι μπάτσοι την έδεσαν χειροπόδαρα για 3 ώρες στο κρατητήριο, μακριά από την κόρη της, χωρίς νερό, πρόσβαση σε τουαλέτα και τα φάρμακά της για την καρδιά. Αφού την ανάγκασαν να περάσει παράνομα από ψυχίατρο, την έβαλαν να κόψει τη δική της ταυτότητα και του παιδιού της «ώστε να μην είσαι πια ελληνίδα», όπως της είπαν χαρακτηριστικά.
Η στάση των ελεγκτών και των μπάτσων δεν μας εκπλήσσει. Είναι γνωστό πως οι ελεγκτές, ρουφιάνοι και τσάμπα μάγκες εξ’ επαγγέλματος, δε διστάζουν να τραμπουκίσουν κάθε προλετάριο που δεν έχει εισιτήριο ή αρνείται να τους δώσει τα στοιχεία του για να του κόψουν πρόστιμο. Δεν ξεχνάμε τη δολοφονία από ελεγκτές του Θανάση Καναούτη τον Αύγουστο του 2013 στο Περιστέρι. Δεν ξεχνάμε τους δεκάδες καθημερινούς τραμπουκισμούς απέναντι σε μετανάστες εργάτες μέσα στα τρόλεϊ και τα λεωφορεία από φασίστες ελεγκτές και οδηγούς.
Εκεί που τελειώνει ο τσαμπουκάς του ελεγκτή, αρχίζει η δολοφονική εξουσία του μπάτσου.
Ξέρουμε πολύ καλά πως περιστατικά όπως αυτό της Μιρέλλα, συμβαίνουν στα περισσότερα αστυνομικά τμήματα της μητρόπολης. Βασανισμοί και εξευτελισμοί (όπως στα ΑΤ Νίκαιας και Δραπετσώνας το 2013) μέχρι το σημείο της δολοφονίας (όπως του Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ στο ΑΤ Νίκαιας το 2009), απέναντι στο πιο υποτιμημένο κομμάτι της τάξης μας, τους μετανάστες εργάτες και πρόσφυγες, με ή χωρίς «χαρτιά». Γιατί η εξουσία του μπάτσου ξέρει πολύ καλά πότε να σηκώσει το χέρι της: όταν έχει μπροστά της το «γυμνό» σώμα του ανυπόληπτου και του περιθωριοποιημένου.
Γι’ αυτό ας πάψουν τα σκυλιά της αριστερής κυβέρνησης να ουρλιάζουν για «εκδημοκρατισμό» της αστυνομίας. Ο θεσμός του μπάτσου (όπως και του ελεγκτή) θα είναι πάντα εξουσιαστικός, κατασταλτικός και εν τέλει δολοφονικός, πάντα βασισμένος στις πιο αισχρές κοινωνικές αντιλήψεις, πάντα στρατευμένος στην υπηρεσία των αφεντικών και του κράτους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως η μισή ΕΛ.ΑΣ. (ξανα)ψήφισε ΧΑ.
Μόνο η ταξική αλληλεγγύη μεταξύ επιβατών, συναδέλφων, ντόπιων και μεταναστών εργατών μπορεί να μαζέψει την καφρίλα των ελεγκτών και των μπάτσων και την απάθεια των φοβισμένων μικροαστών από τα τρόλεϊ και τους δρόμους, από κάθε σημείο της πόλης, από κάθε πεδίο της εκμετάλλευσης. Είναι καιρός να αρχίσουμε να χτίζουμε τις δικές μας κοινότητες αντίστασης απέναντι στη βαρβαρότητα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.
