από την νικαιώτικη ομάδα μπλόκο στην εξουσία :
από την κατάληψη Παπουτσάδικο στο Χαϊδάρι :
ANTIFA καφενείο κάθε Τρίτη στις 18:00 στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι πα.πει.
Κατηγορία: Αφίσες
το σάββατο 27 φλεβάρη στις 12.00 από το παράρτημα.
αναδημοσίευση από το site της αντιφασιστικής συνεννόησης 65
ΟΥΤΕ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΟΥΤΕ “ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ”
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΟΡΑΤΟΥΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΣΑΣ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΟΡΑΤΟΥΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΣΑΣ
Μετά από διυπουργική συνάντηση το Σάββατο 30/1, η κυβερνητική ανακοίνωση που ακολούθησε έκανε λόγο για δημιουργία, εντός 15 ημερών, 5 κέντρων καταγραφής-διαλογής προσφύγων/μεταναστών (hot spots) στα συνοριακά νησιά, σε απόλυτη αντιστοίχιση με τη «διαλογή απορριμμάτων στην πηγή» των συστημάτων διαχείρισης-ανακύκλωσης σκουπιδιών. Ανακοινώθηκε, επίσης, η δημιουργία δύο “φυλασσόμενων ανοιχτών κέντρων μετεγκατάστασης προσφύγων” (relocation camps) εντός του ίδιου χρονικού διαστήματος, το ένα στο στρατόπεδο “Στεφανάκη” του πολεμικού ναυτικού στο Σχιστό και το άλλο στη Σίνδο. Logistics ξεριζωμένων, άλλη μια εκδοχή ανθρώπινων αποθηκών, που θα βυθίσουν τους πρόσφυγες και μετανάστες ακόμα περισσότερο στην αορατότητα.
Πρόκειται για μια εξέλιξη που υποδεικνύει την ένταση της αντιμεταναστευτικής-ρατσιστικής πολιτικής του ελληνικού κράτους και της ευρώπης-φρούριο. Με περισσότερα ναυάγια και πνιγμούς, περισσότερες επαναπροωθήσεις, απελάσεις και πολύμηνες κρατήσεις σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Και μάλιστα υπό την ευθύνη του υπουργείου εθνικής άμυνας, του στρατού. Μια ουσιαστική και συμβολική μετατόπιση της «διαχείρισης» των προσφύγων και μεταναστών από ζήτημα «παράνομης διέλευσης των συνόρων» (δηλαδή «δημόσιας τάξης») σε πολεμικό ζήτημα στρατιωτικής αντιμετώπισης. “Το κράτος έχει συνέχεια”, όπως έχουν δηλώσει οι ίδιοι οι σημερινοί συγκυβερνήτες, που ανέλαβαν τα ηνία της εξουσίας επιχειρώντας να καλύψουν τα πάντα κάτω από ένα σάβανο ψευδεπίγραφης εθνικής ομοψυχίας και γαλανόλευκης σιωπής, ταξικής συναίνεσης και κοινωνικής ειρήνης.
Έχει γίνει πλέον σαφές πως κάθε φορά που οι δολοφόνοι μιλάνε για ανθρωπιά ξημερώνει “ναυάγια” και φράχτες. Δεν είναι τυχαίο ότι η κυρίαρχη αφήγηση για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες εσκεμμένα κρατάει στην αφάνεια τις αιτίες του ξεριζωμού τους, τις διαδρομές θανάτου που τους ακολουθούν: τον πόλεμο, την οικονομική λεηλασία και την ευθύνη των δυτικών κρατών στη στρατιωτική και οικονομική ισοπέδωση τους. Ταυτόχρονα, η βολική στοχοποίηση των “διακινητών” προσπαθεί να αποκρύψει το προφανές: οι δουλέμποροι δεν είναι τίποτα άλλο από «υπάλληλοι» των δολοφονικών πολιτικών της αιματηρής θωράκισης των συνόρων. Έτσι, παντού στο ευρωπαϊκό έδαφος ξεφυτρώνουν φράχτες, με δολοφονικότερη αιχμή το φράγμα του Έβρου κι η περίφημη «ανθρωπιστική διαχείριση» της «προσφυγικής κρίσης» απλώνει συρματοπλέγματα στις ζωές των φυγάδων: είναι περιττοί, πλεονάζοντες, ανεπιθύμητοι, ένα ποσοτικό μέγεθος για «λογιστική διαχείριση», χωρίς πρόσωπα, ονόματα, ιστορίες. Παράλληλα, η περιορισμένη αναγνώριση κάποιων ως προσφύγων (κυρίως των Σύρων) διαμορφώνει τους όρους του περαιτέρω θεσμικού και κοινωνικού υποβιβασμού, αποκλεισμού, καταστολής, εγκλεισμού, εκμετάλλευσης ή εξόντωσης των προσφύγων και μεταναστών “χωρίς χαρτιά”.
Την ίδια στιγμή, οι φασίστες επιχειρούν για άλλη μια φορά να διαχύσουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο και να διαμορφώσουν έδαφος εθνικιστικής-ρατσιστικής παρέμβασης, στις προσφυγικές εργατογειτονιές των περιοχών του Πειραιά. Η νεοναζιστική συμμορία της χρυσής αυγής, μασκαρεμένη πίσω από ανύπαρκτες (φασιστο)επιτροπές κατοίκων, που δεν έχουν εμφανιστεί ποτέ ξανά ούτε ως όνομα, καλεί σε συγκέντρωση την Δευτέρα 8/2, στις 12.30, στο Κερατσίνι, στη συμβολή των λεωφόρων Γρ. Λαμπράκη και Σχιστού, «ενάντια στο κέντρο λαθρομεταναστών στο Σχιστό».
Η απόπειρά τους να ανακτήσουν ξανά έδαφος στις περιοχές του Πειραιά, όπου τα προηγούμενα χρόνια έδειξαν την «κοινωνική τους ατζέντα» με επιθέσεις σε σπίτια μεταναστών, αιγύπτιων ψαράδων, συνδικαλιστών της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης Περάματος και αποκορύφωμα τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, πρέπει να ανακοπεί στη γέννησή της. Οι ίδιοι και η συγκέντρωσή τους είναι ανεπιθύμητοι. Το αντιφασιστικό κίνημα, ειδικά οι αυτοοργανωμένες και ακηδεμόνευτες δυνάμεις, έχει τη δυνατότητα να “αποσύρει” τους οπαδούς του Χίτλερ, των στρατοπέδων συγκέντρωσης και των κρεματορίων από τον δρόμο.
Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Αντιθεσμικοί, αυτοοργανωμένοι, αδιαμεσολάβητοι αγώνες ενάντια στην επιταχυνόμενη εξαθλίωση, ενάντια στην κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα, τα σύνορα, τον ρατσισμό, τους θρησκευτικούς φανατισμούς, τους πλαστούς διαχωρισμούς. Αντίσταση στα εθνοκρατικά, ευρωκεντρικά, φυλετικά, πολιτισμικά, θρησκευτικά ιδεολογήματα-αφηγήματα των κυρίαρχων. Για έναν κόσμο χωρίς σύνορα, κράτη, πατρίδες, θρησκείες, εκμετάλλευση.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 8/2, 11.00πμ
ΛΕΩΦ. ΓΡ. ΛΑΜΠΡΑΚΗ & ΣΧΙΣΤΟΥ – ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ
ΛΕΩΦ. ΓΡ. ΛΑΜΠΡΑΚΗ & ΣΧΙΣΤΟΥ – ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ
αντιφασίστες/στριες από τις περιοχές του Πειραιά
———————————————————————————————————————-
Ακολουθεί ενημέρωση από παρέμβαση που πραγματοποιήθηκε το πρωί του Σαββάτου:
Δεκάδες αντιφασίστες/στριες πραγματοποιήσαμε το πρωί του Σαββάτου 6/2 παρέμβαση στο Κερατσίνι ενάντια στα κέντρα κράτησης, για την αλληλεγγύη σε μετανάστες-πρόσφυγες και ενάντια στην ρατσιστική συγκέντρωση που καλούν κάποιες ανύπαρκτες φασιστοεπιτροπές κατοίκων Πειραιά (στην ουσία η χρυσή αυγή), την Δευτέρα 8/2, στις 12:30μ.μ. στη διασταύρωση των λεωφόρων Γρ.Λαμπράκη και Σχιστού, στο Κερατσίνι.
Φωνάχτηκαν και γράφτηκαν συνθήματα και μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα καλέσματος σε αντιρατσιστική-αντιφασιστική συγκέντρωση, την Δευτέρα 8/2, στο ίδιο σημείο (Γρ. Λαμπράκη και Σχιστού), στις 11:00 π.μ., η στήριξη της οποίας είναι σημαντική για να μπει ανάχωμα στους φασίστες και το ρατσιστικό τους δηλητήριο.
Αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες
Στρατόπεδα συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά
Ούτε σπιθαμή γης στους φασίστες
http://free5.gr/
Το Σάββατο 19/12/15 πραγματοποιήθηκε διαδήλωση αλληλεγγύης στους μετανάστες-τριες και πρόσφυγες και ενάντια στον ενδοκυριαρχικό πόλεμο στην περιοχή του Πειραιά. Η πορεία είχε καλεστεί από τον αντιφασιστικό συντονισμό αυτοοργανωμένων συλλογικοτήτων από τις περιοχές του Πειραιά και της δυτικής Αθήνας: Αντιφασιστική Συνέλευση Πειραιά, Συνέλευση της Πλατείας στο Κερατσίνι, Ρεσάλτο (Κερατσίνι), Μπλόκο στην εξουσία (Νίκαια), Pasamontana (Κορυδαλλός), κατάληψη Σινιάλο (Αιγάλεω), κατάληψη Παπουτσάδικο (Χαϊδάρι), Θερσίτης (Ίλιον), κατάληψη Αγρός (πάρκο Τρίτση – Ίλιον) και πλαισιώθηκε από πολλούς επιπλέον συντρόφους και συντρόφισσες, πολιτικές ομάδες, αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και καταλήψεις, αντιφασιστικές συλλογικότητες, συνελεύσεις γειτονιάς και επιμέρους άτομα.
Η συγκέντρωση είχε καλεστεί στην πλατεία Καραϊσκάκη στις 12.00, όπου και παραμείναμε για μία ώρα με μικροφωνική, μοίρασμα κειμένων και αναγραφή συνθημάτων. Στη συνέχεια, συγκροτήθηκε ενιαίο μπλοκ με περιμετρικά πανό και περιφρουρήσεις, από 350-400 διαδηλωτές/τριες, το οποίο κινήθηκε στο κέντρο του Πειραιά (αγορά, δημοτικό θέατρο, πασαλιμάνι), με παλμό, αναγραφή συνθημάτων, μοίρασμα κειμένων και τρικάκια σε όλη τη διαδρομή. Ακολουθούσαν ξεχωριστά μπλοκ της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης και της ΟΡ.Μ.Α.
Η διαδήλωση αποτέλεσε την κορύφωση μιας μηνιαίας σχετικής καμπάνιας στις περιοχές του Πειραιά και της δυτικής Αθήνας (την οποία διεύρυναν συντρόφισσες/οι με τις πρωτοβουλίες τους και σε άλλες περιοχές της Αττικής), με αφισοκολλήσεις, μοιράσματα κειμένων, αναρτήσεις πανό, αναγραφή συνθημάτων, μηχανοκίνητες πορείες και μικροφωνικές συγκεντρώσεις. Παράλληλα, θέλησε να συμβάλλει στην υπόδειξη του Πειραιά (και του αναμενόμενου “hot spot” σε κάποιο σημείο περιμετρικά του λιμανιού) ως κομβικού σημείου στο λεκανοπέδιο Αττικής σχετικά με την οξυνόμενη αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους και της ευρωπαϊκής ένωσης, με την ακόμα πιο αιματηρή θωράκιση των συνόρων, τα υπό συγκρότηση ενιαία σώματα συνοριοφυλακής, τα κέντρα διαλογής (hot spots), την επαναλειτουργία και πολλαπλασιασμό των κέντρων κράτησης, τις συστηματικές “επαναπροωθήσεις” και απελάσεις, τη διεύρυνση δηλαδή της κατάστασης εξαίρεσης για τους απόκληρους του εξουσιαστικού-καπιταλιστικού κόσμου που αντιμετωπίζονται ως περισσευούμενοι και ανεπιθύμητοι. Την ίδια στιγμή μάλιστα που οι πολεμικές επιχειρήσεις στη Συρία και ευρύτερα στον άξονα Μέσης Ανατολής και Κεντρικής Ασίας κλιμακώνονται.
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΓΚΡΕΜΙΖΕΙ ΦΡΑΧΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΡΑ
ΧΤΙΖΕΙ ΓΕΦΥΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ
Στα πλαίσια του antifa καφενείου που πραγματοποιείται κάθε Τετάρτη, ώρα 6μμ, στο χώρο του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού πα.πει., θα προβληθούν οι ταινίες μικρού μήκους “Και εγώ για μένα” και “Red Hulk”.
Στο πρώτο antifa καφενείο που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 18/11 από τις 6 και μετά στο χώρο του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού πανεπιστημίου πειραιά, θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ της ομάδας εν πλω “30 χρόνια πίσω”, που αφορά την εξέγερση του πολυτεχνείου το 1973 και το κίνημα των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων 74-77.
Το αντιφασιστικό καφενείο αποτελεί έναν τόπο συνεύρεσης για όσους και όσες έχουν σιχαθεί την κουλτούρα των μαγαζιών, των αφεντικών και των μπράβων τους. Βρισκόμαστε κάθε Τετάρτη στο αυτό-διαχειριζόμενο στέκι Πα. Πει, με σκοπό την επικοινωνία και την ανταλλαγή απόψεων μέσω συζητήσεων, θεματικών εκδηλώσεων, προβολών και μουσικής, πάντοτε ενάντια στις εξουσίες του κράτους, της εκκλησίας και του κεφαλαίου, εχθρικοί απέναντι στους φασίστες και κάθε είδους ρατσιστές. Οργανώνουμε συλλογικά την κάλυψη των αναγκών μας κόντρα σε εμπορευματικές λογικές κέρδους. Καλλιεργούμε τις σχέσεις μας πέρα από κάθε είδους θεσμική μεσολάβηση.
αναδημοσίευση από https://thersitis.espiv.net/
- Created on Monday, 19 October 2015 13:25
Η ελληνική μεταναστευτική πολιτική αποτελεί εικόνα και ομοίωση των πολιτικών της Ευρώπης-Φρούριο. Είναι η πολιτική εκείνη που οργανώνεται για να αντιμετωπίσει τους μετανάστες ως “εχθρούς”, “εισβολείς” ή “περισσευούμενους πληθυσμούς” με φράχτες, στρατόπεδα συγκέντρωσης, κέντρα διαλογής (hot spots), ναυτικές και στρατιωτικές περιπολίες, απωθήσεις και “επαναπροωθήσεις”. Η πολιτική των κλειστών ή ασφυκτικά ελεγχόμενων συνόρων ωθεί τους μετανάστες στο θάνατο των ναυαγίων και των ναρκοπεδίων. Είναι η πολιτική που επιτηδευμένα απεκδύεται τη δική της ευθύνη για το μεγαλύτερο σε εξέλιξη έγκλημα της Μεσογείου, επιρρίπτοντάς την αποκλειστικά και μόνο στους “διακινητές”. Σαν να μην είναι τα κράτη και οι στρατοί αυτοί που ρημάζουν τα πάντα ανάλογα με τα κυριαρχικά νταλαβέρια τους. Σαν να μην είναι οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί αυτοί που σε μία νύχτα μπορούν να ισοπεδώσουν, άλλοτε με τις βόμβες και άλλοτε με τις “επενδύσεις” τους, ολόκληρους πληθυσμούς και να τους μετατρέψουν σε εξαθλιωμένους/ες, σε μετανάστες /στριες, σε πρόσφυγες. Σαν να μην είναι οι φράχτες και τα περίπολα των στρατών στα σύνορα αυτά που οδηγούν τους μετανάστες να “ρισκάρουν” τις ζωές τους -στα χέρια των “διακινητών”- στους υγρούς τάφους του Αιγαίου και της Μεσογείου.
Αυτό που βιώνουν οι μετανάστες στο δρόμο ή στον “ευρωπαϊκό παράδεισο” δεν είναι κάποιο τηλεοπτικό δράμα έξω από ή ενάντια στη δική μας καθημερινότητα αλλά μια πραγματικότητα που αφορά στην κοινή μοίρα των “υποτελών τάξεων”, των απόκληρων και των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου. Μια μοίρα, όμως, που πρέπει να συντρίψουμε, αρνούμενοι/ες όχι μόνο τα αποτελέσματα των κυριαρχικών πολιτικών αλλά κάτι βαθύτερο. Τα ιδεώδη, τους μηχανισμούς και τους θεσμούς εκείνους που παράγουν εθνικούς διαχωρισμούς, πολέμους και οικονομική λεηλασία, περιφράξεις και καταστολή.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ανοίγει περάσματα ελευθερίας όταν ΒΑΖΕΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ
Ενάντια στον ρατσισμό, στα σύνορα και στα κράτη
Ενάντια στον φτηνό ανθρωπισμό του δολοφονικού “ευρωπαϊκού παραδείσου”
Τίποτα άλλο από ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ σε μετανάστες και πρόσφυγες
[Για να κατεβάσετε την αφίσα σε αρχείο μορφής Pdf πατήστε εδώ]
Το πιο σύντομο ανέκδοτο που κυκλοφορεί από άκρη σε άκρη των ευρωπαϊκών συνόρων είναι η λέξη φιλοξενία. Τα ευρωπαϊκά κράτη (με πρωτοπόρο το ελληνικό) κάνουν ασκήσεις φτηνού ανθρωπισμού: την ίδια στιγμή που η μεταναστευτική πολιτική τους εδώ και δύο δεκαετίες δολοφονεί μετανάστες και πρόσφυγες σε θάλασσες και χερσαία σύνορα, που στοχοποιείται η «διαφορετικότητα» των μεταναστών, που η ειρήνη και ο πόλεμός τους, η διπλωματία και οι επενδύσεις τους αποσυνθέτουν και λεηλατούν πληθυσμούς στην Ασία και την Αφρική, την ίδια στιγμή χαμογελώντας μπορούν να μιλάνε για τη μεγαλόκαρδη ευρωπαϊκή δημοκρατία και τις αξίες της. Και όπως πριν λίγο καιρό, οι ευρωπαίοι ηγεμόνες ήθελαν τις κοινωνίες τους να συντάσσονται πίσω από ένα «je suis charlie» για να «υπερασπιστούν τα κεκτημένα του ευρωπαϊκού πολιτισμού», τώρα κάνουν σημαία έναν υπεροπτικό όσο και φτηνό ανθρωπισμό της «κουβέρτας και των συσσιτίων».
Ας το ξεκαθαρίσουμε: οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που «πολιορκούν τον ευρωπαϊκό παράδεισο» δεν βιώνουν καμιά «ανθρωπιστική κρίση». Αυτό που βιώνουν είναι η βαρβαρότητα των τοπικών πολέμων και των διεθνών «αντιτρομοκρατικών σταυροφοριών», η πιο βαθιά λεηλασία της καπιταλιστικής μηχανής. Δεν υπάρχει μια «ανθρωπιστική κρίση» που εξελίσσεται στην Συρία, στο Αφγανιστάν, στα ευρωπαϊκά σύνορα, αλλά ένας ξεκάθαρος πόλεμος με όλα τα μέσα. Όπως ακριβώς και δεν υπάρχει στην Ελλάδα καμιά ανθρωπιστική κρίση «στα χρόνια του μνημονίου» αλλά μια ξεκάθαρη επιλογή από την πλευρά των ντόπιων αφεντικών για βάθεμα της λεηλασίας και της εκμετάλλευσης των υποτελών τάξεων.
Η μόνη απάντηση είναι οι κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών ενάντια στα σύνορα, τα κράτη, τα αφεντικά, το γκρέμισμα κάθε φράχτη που διαχωρίζει τους καταπιεσμένους: από τον Έβρο, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ως τις γειτονιές μας…
Η αλληλεγγύη δεν είναι φιλανθρωπία: είναι όρος ζωής, είναι η αρχή κάθε ανατροπής.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ανοίγει περάσματα ελευθερίας όταν ΚΟΒΕΙ ΦΡΑΧΤΕΣ
Ενάντια στον ρατσισμό, στα σύνορα και στα κράτη
Ενάντια στον φτηνό ανθρωπισμό του δολοφονικού “ευρωπαϊκού παραδείσου”
Τίποτα άλλο από ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ σε μετανάστες και πρόσφυγες
[Για να κατεβάσετε την αφίσα σε αρχείο μορφής Pdf πατήστε εδώ]
Μπορεί να ζούμε την εποχή των “μεγάλων διακηρύξεων” για την “ανθρώπινη ζωή” και μια αλλαγή σε φραστικό επίπεδο, με τους “λαθρομετανάστες” να γίνονται “παράτυποι”, γνωρίζουμε όμως ότι ο ρατσισμός τρέφεται το ίδιο καλά και με τον ανθρωπισμό. Γιατί μπορεί να κρίνεται προς το παρόν απαραίτητη μια σχετικά “ευνοϊκή υποδοχή” στους πρόσφυγες από τη Συρία, όταν καταφέρνουν βέβαια να επιβιώσουν στο πέρασμά τους από το Αιγαίο, δεν ισχύει όμως το ίδιο και για κάθε άλλο μετανάστη/στρια και πρόσφυγα από άλλες χώρες (Αφγανιστάν, αφρικανικές χώρες κ.α.). Ο διαχωρισμός σε πρόσφυγες πολέμου και οικονομικούς μετανάστες -σαν να μην συνδέονται αδιάρρηκτα πόλεμος και φτώχεια- στοχοποιεί τους δεύτερους ως ανεπιθύμητους.
Ο ρατσιστικός λόγος απλώνει, γίνεται οικειοποιήσιμος με άλλη μορφή: από τη μία οι “καθαροί”, “μορφωμένοι”, “ευκατάστατοι” πρόσφυγες πολέμου από τη Συρία και από την άλλη οι “απολίτιστοι”, “βρώμικοι”, “επικίνδυνοι”, “βάρβαροι”, σε μια εύγλωττη στοχοποίηση τελικά της ίδιας της φτώχειας. Το καταλάβαμε: ο ανθρωπισμός και η συμπόνια δεν χωράει τους πάντες.
Αλλά και τα ίδια τα “κέντρα φιλοξενίας” βρωμάνε ρατσισμό. Ως συνέχεια της κρατικής διαχείρισης του πλήθους των μεταναστών, οι άνθρωποι εκεί στοιβάζονται σαν μάζες, μετριούνται σαν ποσότητες, διακρίνονται με βάση εθνότητες και βουλιάζουν στην αορατότητα, στα “φιλάνθρωπα” χέρια του ελληνικού κράτους. Και φράσεις όπως: “εμείς οι Έλληνες είμαστε πάνω απ΄ όλα άνθρωποι”, έρχονται για να επαναφέρουν το “καθαρά εθνικό” στο δημόσιο λόγο, να διακρίνουν με υπεροψία για μια ακόμη φορά τον ντόπιο από τον μετανάστη, να απαλείψουν τα κοινά ανάμεσά μας, μεγαλώνοντας τις αποστάσεις.
Ενάντια στη διαρκή στοχοποίηση των μεταναστών, στις ορατές ή συγκαλυμμένες μορφές του ρατσισμού, η αλληλεγγύη και οι κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών είναι η μόνη απάντηση, δημιουργώντας σχέσεις ζωντανές, ανιδιοτελείς, ως ίση προς ίσο.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ανοίγει περάσματα ελευθερίας όταν ΤΣΑΚΙΖΕΙ ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ
Ενάντια στον ρατσισμό, στα σύνορα και στα κράτη
Ενάντια στον φτηνό ανθρωπισμό του δολοφονικού “ευρωπαϊκού παραδείσου”
Τίποτα άλλο από ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ σε μετανάστες και πρόσφυγες
[Για να κατεβάσετε την αφίσα σε αρχείο μορφής Pdf πατήστε εδώ]